Διάσπαρτες σκέψεις...

Θα προσπαθήσω να σχολιάσω πολύ σύντομα τα τεκταινόμενα της πολιτικής επικαιρότητας σε σχέση με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει ένα βασικό στοιχείο. Η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Η με πιο σκληρά λόγια. Η απέχθεια των πολιτών απέναντι σε πολιτικούς βουλευτές και τα κόμματα γενικότερα. Γιατί όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Πολύ απλά ο κόσμος βαρέθηκε. Τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια.

Διαφθορά. Ακρίβεια. Ανεργία. Γραφειοκρατία. Υγεία. Παιδεία.

Προβλήματα που δεν λύθηκαν και που τόσα χρόνια ακούμε υποσχέσεις

Ποιος φταίει όμως;

Τα κόμματα;

Η πολιτική/οί;

Η μήπως φταίει ο ίδιος ο Έλληνας?

Η απάντηση είναι σύνθετη και σίγουρα δεν μπορεί να δοθεί μέσα σε λίγες γραμμές. Χιλιάδες απόψεις έχουν ακουστεί. Πολλά άρθρα έχουν γραφτεί στις εφημερίδες. Εγώ όμως θα πω με λίγα λόγια αυτό που πιστεύω.

Φταίμε εμείς! Φταίει ο Έλληνας! Κανείς άλλος!

Στην 3^η Λυκείου είχαμε κάνει με τον αξιόλογο φιλόλογο μας κ.Μαραθιανό στο μάθημα της έκθεσης μια λίστα με τα προτερήματα αλλά και τα μειονεκτήματα του Έλληνα. Αυτό που φταίει λοιπόν κατ’ εμέ τα μειονεκτήματα του Έλληνα.

1)Η δίψα για εξουσία, για εύκολο χρήμα και για δημόσια προβολή. Χαρακτηριστικά του κάθε έλληνα. Παντού πρόεδροι στο δρόμο, πρώτοι στο τζόγο και στα τυχερά παιχνίδια παγκοσμίως ανάλογα το πληθυσμό, και εκατοντάδες τραγουδιστές και «διάσημοι». Διαφθορά. Σε αυτό συνεπάγονται όλα τα παραπάνω...

2)Έλα μωρέ άστο για αύριο...Προλαβαίνουμε ρε μην αγχώνεσαι...Θα δούμε τι θα κάνουμε...Μην αγχώνεσαι...Χαλαρά...Αυτά λέμε ως Έλληνες. Μια λείπει ο προγραμματισμός και η μεθοδικότητα άλλων λαών π.χ Γερμανών. Είμαστε της τελευταίας στιγμής...Για αυτό ποτέ δεν Σχεδιαστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το οτιδήποτε. Ποτέ δεν θα γίνει πρόβλεψη για κάτι μελλοντικά άσχημο. Όπως έγινε με τις φωτιές που αντί να έχουμε πυροσβέστες και αεροπλάνα είχαμε τον «στρατηγό άνεμο», τις συνδικαλιστικές μαχαιριές του πυροσβεστικού σώματος και χιλιάδες διορισμένους αγροφύλακες να παρατηρούν την όλη κατάσταση!

3)Κάθε έλληνας λέει το δικό του. Είμαστε ξερόλες και δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να συμφωνήσουμε

Ίσως κάποιος να θεωρήσει πολύ απλοϊκή και σύναμμα απλουστευμένη την πιο πάνω θεώρηση των πραγμάτων. Ίσως και να έχει δίκιο. Πάντως πρόκειται για μια καθαρά προσωπική άποψη. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι λόγοι για την κατάντια του πολιτικού συστήματος εκτός από αυτή καθαυτή την νοοτροπία και παρουσία του Έλληνα.

Είναι η δυσκολία της σοσιαλδημοκρατίας να απαντήσει στην κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη νοοτροπία που επικρατεί στην Ευρώπη τα τελευταία 10 χρόνια.

Ο νεοφιλελευθερισμός* είναι το κυρίαρχο ρεύμα πανευρωπαϊκά. Βέβαια άποψη μου είναι ότι η αριστερά θα ξαναβρεθεί στο προσκήνιο με θέματα όπως το περιβάλλον και η κοινωνική ασφάλιση. Θέματα τα οποία απασχολούν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο.

Το θέμα είναι αν μπορεί μια αριστερά που είναι καθαρά αριστερά και δεν έχει στις τάξεις της δυνάμεις του κέντρου να αποτελέσει εν δύναμη συσπειρωτική δύναμη και εν τέλει να παρουσιάσει αλλά και να υλοποιήσει κυβερνητικό έργο.

Κάτι τέτοιο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο στην παρούσα φάση. Επίσης δεν θεωρώ ότι υπάρχει ποτέ περίπτωση να δούμε κάτι τέτοιο. Και αν με ρωτήσετε γιατί η απάντηση είναι απλή. Η οικονομία. Ένα κράτος ισότητας, παροχών προς τους αδυνάτους αλλά συνάμα και ανταγωνιστικό στο διεθνές περιβάλλον πρέπει να έχει γερές οικονομικές βάσεις και γερές οικονομικές πολιτικές. Στην Ελλάδα, δεν έχουμε βιομηχανία και η παραγωγή πλούτου στηρίζεται καθαρά στην παροχή υπηρεσιών.

Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι η αβεβαιότητα που διακατέχει τον κόσμο σήμερα θα μετριαστεί και ίσως εξαφανιστεί μόνο με μια αναθεωρημένη πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας. Η σοσιαλδημοκρατία πέτυχε και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό(μιλάμε για αρχές δεκαετίας 80 έως μέσα 90). Η μικροί έγιναν μεσαίοι και πέρασαν στο άλλο στρατόπεδο γιατί πλέον δεν θέλουν την αλλαγή του υπάρχοντος status quo. Το θέμα με την σοσιαλδημοκρατία είναι ότι κάπου έχασε το δρόμο της. Προσπάθησε να πάρει έναν άλλο τρίτο δρόμο και να εκσυγχρονιστεί αλλά δεν τα κατάφερε στο βαθμό που θα έπρεπε.

Καθαρή μου θέση λοιπόν είναι ότι μόνο μέσα από την ιδεολογική και πρακτική αν θέλετε αναδιοργάνωση της σοσιαλδημοκρατίας θα έχουμε μια καλύτερη κατάσταση από ότι τώρα.

Επιβάλετε σαν χώρα να επενδύσουμε στην παιδεία, να μειώσουμε την γραφειοκρατία και την διαφθορά και να διαμορφώσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο τέτοιο ώστε ο κρατικός παρεμβατισμός να είναι διακριτικός(το αόρατο χέρι) αλλά συνάμα ισχυρός ώστε να υπάρξει ευημερία....

*(Πολλοί επιστήμονες λένε ότι η έννοια αυτή δεν είναι επιστημονικά σωστή. Συμφωνώ απλά την χρησιμοποιώ για να ορίσω τις οικονομικές πολιτικές οι οποίες λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και οι οποίες είναι γνωστές σε όλους μας. Θα ασχοληθώ εκτενώς με την "έννοια" του φιλελευθερισμού σε επόμενο post).

Αυτές οι διάσπαρτες σκέψεις για σήμερα...