Περί πολιτικής επικαιρότητας...

Λοιπόν ας κάνουμε και ένα σοβαρό σχόλιο σε αυτό το blog για την πολιτική...

Κόμματα...
-Όπως βλέπουμε η κυβέρνηση περνάει την μεγαλύτερη κρίση της από τις πρώτες εκλογές του 2004. Το «σεμνά και ταπεινά» με το οποίο ανέβηκε η κυβέρνηση έχει πάει περίπατο. Σκάνδαλα και πάλι σκάνδαλα. Κουμπάροι, ομόλογα, υποκλοπές και τώρα νοθεία στην κοινοβουλευτική διαδικασία καθώς και μονή Βατοπεδίου...Τα ίδια και τα ίδια. Όμως η κυβερνητική παράταξη έχει σίγουρη την λαϊκή βάση που την στηρίζει δεκαετίες τώρα και προχωρά. Για να δούμε πόσο θα αντέξει...

-Στο ΠΑΣΟΚ τα πράγματα είναι επίσης τα ίδια. Ουσιαστικά χωρισμένη στα 2 η «δημοκρατική παράταξη» με τους πολέμιους όμως του Γ.Παπανδρέου να έχουν προσωρινά σιωπήσει. Το κόμμα προσπαθεί να κάνει αντιπολίτευση με συστράτευση της Νεολαίος και καίριες παρεμβάσεις στο πολιτικό σκηνικό. Όμως είναι φανερό ότι τα ΜΜΕ δεν νοιάζονται. Το MEGA και τα συγκροτήματα Λαμπράκη και Μπόμπολα(ΝΕΑ, ΒΗΜΑ, ΕΘΝΟΣ) ακολουθούν χαλαρή αντιπολιτευτική τακτική. Έχουμε φτάσει σε σημείο το ΠΑΣΟΚ να «ελπίζει» στις φιλότιμες προσπάθειες των Ευαγγελάτου στο ΑΝΤ1, Μακρή στο ALTER και Βερύκιου στον ALPHA! Η όποια σοβαρή, αληθοφανής και λιγότερο συμφεροντολογίστικη αντιπολίτευση γίνεται από την Ελευθεροτυπία...

-Στα υπόλοιπα κόμματα πάνω κάτω τα ίδια. Το ΚΚΕ έχει την σταθερή βάση του και ο ΛΑΟΣ αναλώνεται σε εθνικιστικά συνθήματα για την ΠΓΔΜ. Το κόμμα του Καρατζαφέρη καρπώνεται την λαϊκίστικη του ρητορεία. Από τους απογοητευμένους της Ν.Δ μέχρι τα χαμηλά μορφωτικού και οικονομικού επίπεδου κοινωνικά στρώματα. Ο Συνασπισμός είδε τα ποσοστά του να πέφτουν για πρώτη φορά αλλά δεν φαίνεται να ανησυχούν. Το κόμμα της Κουμουνδούρου είναι το πιο συμπαθές στην κοινωνία και οι προτάσεις του για τα κοινωνικά ζητήματα αποτελούν αντικείμενο ενδιαφέρουσας μελέτης. Η νεολαία φαίνεται να συμπνέει με το κόμμα των κ. Αλαβάνου και Τσίπρα....

Πολιτικό σκηνικό
Σε αυτή την χώρα όλοι φωνάζουν αλλά στο τέλος όλοι ψηφίζουν το ίδιο κόμμα. Αυτό φαίνεται να αλλάζει. Βέβαια έχουμε μόνο δημοκοπικές ενδείξεις.
Αυτό που εγώ έχω να παρατηρήσω είναι ότι η κοινωνία είναι χωρισμένη σε αρκετές ομάδες. Βέβαια η συμμετοχή κάποιου σε μια ομάδα δεν σημαίνει την απαγόρευση συμμετοχής σε μια άλλη ομάδα:
Ας δούμε μερικές ομάδες:

Αγανακτισμένοι: Πρόκειται για άτομα που λένε όπου βρεθούν και όπου σταθούν πως δεν πάει άλλο! Έχουν απογοητευτεί από το υπάρχουν πολιτικό σκηνικό από τους πολιτικούς και από τους θεσμούς. Δεν πιστεύουν τίποτα πια και πολλοί δεν έχουν καμία όρεξη για οποιαδήποτε δράση. Πολλοί από αυτή την ομάδα περιμένουν το νέο Μεσσία...
Βολεμένοι: Υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της σημερινής καταστάσεως που δεν έχει κανένα πρόβλημα με την υπάρχουσα κατάσταση. Κάποια από τα μέλη αυτής της κοινωνικής ομάδας είναι φανατικοί οπαδοί της κυβερνητικής παράταξης, άλλοι είναι ευκατάστατοι κάτοικοι των Β.Π και Ν.Π και κάποιοι άλλοι ήταν ανέκαθεν βολεμένοι. Οπότε αυτοί δεν πολυσκοτίζονται για τα θέματα περί πολιτικής....
Ωχαδερφιστές: Ομάδα που συγγενεύει με τους βολεμένους και η οποία περιλαμβάνει άτομα αποχαυνωμένα που απαξιώνουν τα πάντα και τους πάντες. Προφανώς δεν νοιάζεται για τίποτα περισσότερο από τον εαυτό τους το οποίο πολλές φορές δεν τον λαμβάνουν καν υπόψιν!

Κομματόσκυλα: Βαμμένοι με διαφορετικό χρώμα αλλά επικίνδυνοι και χυδαίοι δημαγωγοί τις περισσότερες φορές βρίσκονται παντού. Στα καφενεία, στα σχολεία στην τηλεόραση ακόμα και στο facebook. Άτομα που έχουν το κόμμα παραπάνω από θρησκεία. Οι ποιο πολλοί δεν πιστεύουν στις ιδέες αλλά στην «ομάδα». Κάτι σαν τους ειδωλολάτρες Χριστιανούς. Κάποιους τους καταλαβαίνω...Το κόμμα τους έδωσε ψωμί παρόλο που δεν το άξιζαν. Ψωμί που δεν έφαγε κάποιος άλλος. Μερικοί είναι κατά βάθος καλά παιδιά...

G-700 είναι μια γενιά νέων από τα 18-30 περίπου ετών με πολλά διαφορετικά χαρακτηριστικά. Κοινό τους στοιχείο η απολαβές τους η οποίες δεν ξεπερνούν τα 700€. Αρκετά μέλη της ομάδας αυτής είναι κοινωνικά ευαισθητοποιημένα και λαμβάνουν πρωτοβουλίες για την καλυτέρευση της ποιότητας ζωής.

Επαναστάτες: Επαναστάτες κάθε είδους. Από αναρχικούς και άκρο-αριστερούς μέχρι και ακροδεξιούς και φασίστες...Κοινό τους στοιχείο η ανάγκη για επανάσταση...
Πιο πολύ γελάω με τους Αναρχοσοσιαλιστές που κυκλοφορούν με την mercedes του μπαμπά. Το diesel παντελόνι και το ray-ban γυαλί απαραίτητο αξεσουάρ στο να πέσει το σύστημα. Από την άλλη η Δαπιτισα φωνάζοντας και α και ου και όλου σας πηδάει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ και εμπρός λαέ μην σκύβεις το κεφάλι με τον Καραμανλή και πάλι δείχνει ότι το μόνο που ξέρει και την νοιάζει είναι το κεφάλι και το ύψος... Αλλά έχουμε και άλλους πολλούς που θαυμάζω και ζηλεύω. Θέλω χιλιάδες post για να περιγράψω όλους. Μέχρι τότε επειδή είμαι πολύ ζηλιάρης θα πάω να βγάλω μια άδεια ασκήσεως επαγγέλματος επαναστάτη και εγώ...Όποιος ξέρει που μπορώ να βγάλω να μου πει...

Οι υπόλοιπες ομάδες σε άλλο post…


Περιβάλλον και πολιτική

Το 1990 τα περιβαλλοντικά θέματα δεν ήταν καν αντικείμενο καθημερινής συζήτησης. Ακούγαμε κάτι, κάπως μια στο τόσο. Σήμερα οι εξελίξεις έχουν φέρει το περιβάλλον στην πρώτη θέση του ενδιαφέροντος. Πολιτικά κόμματα όπως οι Οικολόγοι-Πράσινοι με την άνοδο των ποσοστών τους το αποδεικνύουν αυτό. Βέβαια σε αυτό το θέμα έχω πολλές ενστάσεις. Αρχικά πρέπει να καταλάβουμε ποιοι ακριβώς έχουν αγνά αισθήματα και ποιοι όχι. 2ον θα πρέπει να κατανοήσουμε εμείς τι θέλουμε και φέρνω ένα παράδειγμα απλό γιατί το θέμα εγείρει τεράστιας συζήτησης...Η κυρία από την Κηφισιά πρέπει να καταλάβει ότι η δερμάτινη γούνα που έχει στην ντουλάπα της και η «οικολογική συνείδηση» που νομίζει ότι απέκτησε εγγραφόμενη στην Greenpeace και ψηφίζοντας Οικολόγους-Πράσινους είναι 2 διαφορετικά πράγματα τα οποία δεν μπορούν να υφίστανται ταυτόχρονα.
Η αλήθεια είναι ότι το Περιβάλλον πλέον θα είναι η βάση κάθε συζήτησης πλέον. Άλλωστε ήδη πολυεθνικές εταιρίες και μεγάλα επιχειρηματικά κέντρα βγάζουν προς τα έξω όλο και περισσότερο το οικολογικό τους πρόσωπο...Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι διεθνή οικονομικοί οίκοι και σοβαροί και αναγνωρισμένοι οικονομολόγοι μιλάνε για τον «Πράσινο Καπιταλισμό» ή για τον «Καπιταλισμό κοινωνικής ευθύνης». Βέβαια καπιταλισμός και καλό είναι 2 πράγματα εξ διαμέτρου αντίθετα. Οπότε εγώ δεν πείθομαι ούτε από πράσινα ούτε από πορτοκαλί ούτε από ροζέ άλογα...

Η πολιτική και η βλακεία
Δύο έννοιες άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους. Έχουμε βλάκες πολιτικούς, βλάκες βουλευτές και βλάκες ψηφοφόρους...Κάποιοι δε φτάνουν ακόμα παραπέρα και μιλούν για μια ολιγομελής Χούντα βλακών που διοικεί και έχει στις τύχες της αυτήν την χώρα. Δεν ξέρω.... Μέχρι να διαβάσω το βιβλίο του Θεόδωρου Καρζή η Βλακεία ως παράγων του ανθρώπινου βίου θα το παίζω «βλάκας» μπας και δεν με καταλάβουν οι βλάκες...

Υ.Γ1 Το κείμενο είχε γραφτεί εδώ και αρκετό καιρό..

Υ.Γ2 Εξεταστική, προσωπικές υποχρεώσεις και ενασχολήσεις με έκαναν να αμελήσω το blogging...Ο χειμώνας θέλω να ελπίζω να είναι καυτός όσο αναφορά το blog αυτό...

Υ.Γ3 Περιμένω τα σχόλια σας. Σοβαρά αυτήν τη φορά. Και από όλους όσους μπαίνουν σε αυτό το blog...Άντε και θα δεχτώ χιουμοριστικά από νέους αναγνώστες...