Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2008

Διάσπαρτες σκέψεις...

Θα προσπαθήσω να σχολιάσω πολύ σύντομα τα τεκταινόμενα της πολιτικής επικαιρότητας σε σχέση με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις.

Από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει ένα βασικό στοιχείο. Η έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών προς το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Η με πιο σκληρά λόγια. Η απέχθεια των πολιτών απέναντι σε πολιτικούς βουλευτές και τα κόμματα γενικότερα. Γιατί όμως συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Πολύ απλά ο κόσμος βαρέθηκε. Τόσα χρόνια τα ίδια και τα ίδια.

Διαφθορά. Ακρίβεια. Ανεργία. Γραφειοκρατία. Υγεία. Παιδεία.

Προβλήματα που δεν λύθηκαν και που τόσα χρόνια ακούμε υποσχέσεις

Ποιος φταίει όμως;

Τα κόμματα;

Η πολιτική/οί;

Η μήπως φταίει ο ίδιος ο Έλληνας?

Η απάντηση είναι σύνθετη και σίγουρα δεν μπορεί να δοθεί μέσα σε λίγες γραμμές. Χιλιάδες απόψεις έχουν ακουστεί. Πολλά άρθρα έχουν γραφτεί στις εφημερίδες. Εγώ όμως θα πω με λίγα λόγια αυτό που πιστεύω.

Φταίμε εμείς! Φταίει ο Έλληνας! Κανείς άλλος!

Στην 3η Λυκείου είχαμε κάνει με τον αξιόλογο φιλόλογο μας κ.Μαραθιανό στο μάθημα της έκθεσης μια λίστα με τα προτερήματα αλλά και τα μειονεκτήματα του Έλληνα. Αυτό που φταίει λοιπόν κατ’ εμέ τα μειονεκτήματα του Έλληνα.

1)Η δίψα για εξουσία, για εύκολο χρήμα και για δημόσια προβολή. Χαρακτηριστικά του κάθε έλληνα. Παντού πρόεδροι στο δρόμο, πρώτοι στο τζόγο και στα τυχερά παιχνίδια παγκοσμίως ανάλογα το πληθυσμό, και εκατοντάδες τραγουδιστές και «διάσημοι». Διαφθορά. Σε αυτό συνεπάγονται όλα τα παραπάνω...

2)Έλα μωρέ άστο για αύριο...Προλαβαίνουμε ρε μην αγχώνεσαι...Θα δούμε τι θα κάνουμε...Μην αγχώνεσαι...Χαλαρά...Αυτά λέμε ως Έλληνες. Μια λείπει ο προγραμματισμός και η μεθοδικότητα άλλων λαών π.χ Γερμανών. Είμαστε της τελευταίας στιγμής...Για αυτό ποτέ δεν Σχεδιαστεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για το οτιδήποτε. Ποτέ δεν θα γίνει πρόβλεψη για κάτι μελλοντικά άσχημο. Όπως έγινε με τις φωτιές που αντί να έχουμε πυροσβέστες και αεροπλάνα είχαμε τον «στρατηγό άνεμο», τις συνδικαλιστικές μαχαιριές του πυροσβεστικού σώματος και χιλιάδες διορισμένους αγροφύλακες να παρατηρούν την όλη κατάσταση!

3)Κάθε έλληνας λέει το δικό του. Είμαστε ξερόλες και δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να συμφωνήσουμε

Ίσως κάποιος να θεωρήσει πολύ απλοϊκή και σύναμμα απλουστευμένη την πιο πάνω θεώρηση των πραγμάτων. Ίσως και να έχει δίκιο. Πάντως πρόκειται για μια καθαρά προσωπική άποψη. Βέβαια υπάρχουν και άλλοι λόγοι για την κατάντια του πολιτικού συστήματος εκτός από αυτή καθαυτή την νοοτροπία και παρουσία του Έλληνα.

Είναι η δυσκολία της σοσιαλδημοκρατίας να απαντήσει στην κυρίαρχη νεοφιλελεύθερη νοοτροπία που επικρατεί στην Ευρώπη τα τελευταία 10 χρόνια.

Ο νεοφιλελευθερισμός* είναι το κυρίαρχο ρεύμα πανευρωπαϊκά. Βέβαια άποψη μου είναι ότι η αριστερά θα ξαναβρεθεί στο προσκήνιο με θέματα όπως το περιβάλλον και η κοινωνική ασφάλιση. Θέματα τα οποία απασχολούν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο.

Το θέμα είναι αν μπορεί μια αριστερά που είναι καθαρά αριστερά και δεν έχει στις τάξεις της δυνάμεις του κέντρου να αποτελέσει εν δύναμη συσπειρωτική δύναμη και εν τέλει να παρουσιάσει αλλά και να υλοποιήσει κυβερνητικό έργο.

Κάτι τέτοιο φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο στην παρούσα φάση. Επίσης δεν θεωρώ ότι υπάρχει ποτέ περίπτωση να δούμε κάτι τέτοιο. Και αν με ρωτήσετε γιατί η απάντηση είναι απλή. Η οικονομία. Ένα κράτος ισότητας, παροχών προς τους αδυνάτους αλλά συνάμα και ανταγωνιστικό στο διεθνές περιβάλλον πρέπει να έχει γερές οικονομικές βάσεις και γερές οικονομικές πολιτικές. Στην Ελλάδα, δεν έχουμε βιομηχανία και η παραγωγή πλούτου στηρίζεται καθαρά στην παροχή υπηρεσιών.

Αυτό που πιστεύω εγώ είναι ότι η αβεβαιότητα που διακατέχει τον κόσμο σήμερα θα μετριαστεί και ίσως εξαφανιστεί μόνο με μια αναθεωρημένη πολιτική της σοσιαλδημοκρατίας. Η σοσιαλδημοκρατία πέτυχε και κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό(μιλάμε για αρχές δεκαετίας 80 έως μέσα 90). Η μικροί έγιναν μεσαίοι και πέρασαν στο άλλο στρατόπεδο γιατί πλέον δεν θέλουν την αλλαγή του υπάρχοντος status quo. Το θέμα με την σοσιαλδημοκρατία είναι ότι κάπου έχασε το δρόμο της. Προσπάθησε να πάρει έναν άλλο τρίτο δρόμο και να εκσυγχρονιστεί αλλά δεν τα κατάφερε στο βαθμό που θα έπρεπε.

Καθαρή μου θέση λοιπόν είναι ότι μόνο μέσα από την ιδεολογική και πρακτική αν θέλετε αναδιοργάνωση της σοσιαλδημοκρατίας θα έχουμε μια καλύτερη κατάσταση από ότι τώρα.

Επιβάλετε σαν χώρα να επενδύσουμε στην παιδεία, να μειώσουμε την γραφειοκρατία και την διαφθορά και να διαμορφώσουμε ένα θεσμικό πλαίσιο τέτοιο ώστε ο κρατικός παρεμβατισμός να είναι διακριτικός(το αόρατο χέρι) αλλά συνάμα ισχυρός ώστε να υπάρξει ευημερία....

*(Πολλοί επιστήμονες λένε ότι η έννοια αυτή δεν είναι επιστημονικά σωστή. Συμφωνώ απλά την χρησιμοποιώ για να ορίσω τις οικονομικές πολιτικές οι οποίες λαμβάνουν χώρα τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη και οι οποίες είναι γνωστές σε όλους μας. Θα ασχοληθώ εκτενώς με την "έννοια" του φιλελευθερισμού σε επόμενο post).

Αυτές οι διάσπαρτες σκέψεις για σήμερα...


Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2008

Αν

Έκανα πολλά λάθη αυτή την βδομάδα. Τώρα τα καταλαβαίνω...Ίσως θα πρέπει να ζητήσω συγνώμη από κάποιο άτομα ή άτομα γενικότερα...Δεν ξέρω...Καλύτερα να αφήσω την ανέραστη κοινωνία να πορευτεί όπως αυτή νομίζει...Είχα καιρό να διαβάσω αυτό το ποίημα και είχα παρεκτραπεί από την πορεία μου...Το ταξίδι είναι όμως μακρύ...Πάντα πρέπει να έχεις στο νου σου το προορισμό...Όμως στην διάρκεια του ταξιδιού μαθαίνεις πολλά...

Ράντγιαρντ Κίπλινγκ "Αν"

If...

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you;
If you can trust yourself when all men doubt you,
But make allowance for their doubting too;
If you can wait and not be tired by waiting,
Or, being lied about, don’t deal in lies,
Or, being hated, don’t give way to hating,
And yet don’t look too good, nor talk too wise;

If you can dream - and not make dreams your master;
If you can think - and not make thoughts your aim;
If you can meet with triumph and disaster
And treat those two imposters just the same;
If you can bear to hear the truth you’ve spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to broken,
And stoop and build ’em up with wornout tools:

If you can make one heap of all your winnings
And risk it on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: «Hold on!»

If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings - nor lose the common touch;
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much;
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds’ worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that’s in it,
And - which is more - you’ll be a Man my son!

Για να δείτε τις διάφορες μεταφράσεις του ποίηματος
πατήστε εδώ http://www.pegas.gr/agon/an.htm

Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω και πολλά από τα παραπάνω...
Το κακό είναι ότι είχα σταματήσει να προσπαθώ...
Μετά από μια σύντομη στάση το ταξίδι για την "Ιθάκη" ξεκινάει πάλι ...

Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου 2008

Ερίζω ?

Σήμερα αποφάσισα να γίνω εριστικός...
Οπότε από εδώ και πέρα :
Θα 'μαι άγγελος με του αγγέλους,
θα 'μαι σκυλί, θα 'μαι σκυλι με τα σκυλιά!

(Στίχοι Οδυσσέας Ιωάννου, Μουσική Μίλτος Πασχαλίδης)
Μία φορά θα χαίρεσαι κι έναν καιρό θα τρέμεις
Του πρωινού η παγωνιά θα σου τρυπάει τα στήθη
Καθένας μας στο στρόβιλο ετούτης της ανέμης
Χρωστάει ένα θάνατο και ένα παραμύθι

Από τους δρόμους μάζευα τα λόγια μου
Όπως μαζεύουν τα παιδιά απ' τα νυχτέρια
Το καλοκαίρι είχε μπερδευτεί στα πόδια μου
Και τα μαλλιά σου μου έδεναν τα χέρια

Στην αυταπάτη μέχρι τέλους
Και στην αλήθεια ως τη σταλιά
Θα 'μαι άγγελος με τους αγγέλους
Θα 'μαι σκυλί με τα σκυλιά

Ύστερα κύλησε ο καιρός και τράβηξα τον κλήρο μου
Πήγα στα χρόνια ανάποδα κι έσπασα την ορμή τους
Ένας καινούργιος κόσμος τώρα γεννιόταν γύρω μου
Όλοι γελούσαν σαν τρελοί, δεν ήμουνα μαζί τους

Έτσι αμίλητος τους είδα να περνάνε
Να μαρτυράνε τη ζωή στόμα με στόμα
Να ορκίζονται στα σώματα, τα χέρια να ευλογάνε
Κι έλεγα ακόμα αυτή η τρέλα, λίγο ακόμα


Υ.Γ δυστυχώς δεν υπάρχει videaki να το παραθέσω. Ακούστε το όμως το τραγούδι!

Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008

Ανάξιο Πρετεντερισμού...

Σίγουρα έχετε δει τα χιλιάδες forward που σας στέλνουν καθημερινά οι φίλοι σας. -Πρέπει να έχω μαζέψει πάνω από 1000 χρόνια κακής τύχης και όσες ευχές και αν έκανα όταν έστελνα τα mail καμία δεν πραγματοποιήθηκε-

Έτσι λοιπόν όπως και άλλες μέρες βρήκα στο mail μου τα συνηθισμένα mail του στυλ «προωθήστε το είναι επείγον κλπ»

Ένα από αυτά τα mail μου προξένησε το ενδιαφέρον επειδή είχε σταλεί από δύο συμφοιτητές μου στο πανεπιστήμιο οι οποίοι σπάνια, αν όχι ποτέ στέλνουν ΄τέτοια mail. Το mail αυτό αφορούσε μια διαμαρτυρία μιας πρώην δικαστικού έξω από το μέγαρο Μαξίμου. Το συγκεκριμένο θέμα είχε φτάσει μέχρι την Αγγλία και το BBC με δημοσιογράφο του καναλιού να καλύπτει το θέμα. Δείτε το videaki στο youtube:

http://www.youtube.com/watch?v=jglCyU8TPJw

Τα ερωτήματα που γεννιούνται πολλά.

Γιατί δεν έχουμε μάθει τίποτα εμείς μέχρι τώρα;

Γιατί δεν υπάρχει πουθενά αναφορά ούτε σε έντυπό ούτε σε ραδιοφωνικό ούτε σε τηλεοπτικό μέσο αναφορά για το ανώτερο ζήτημα;

Και ου το καθεξής...

Αν και διατηρώ πάντα κάποιες επιφυλάξεις για τις αγνές προθέσεις που μπορεί κάποιοι εν τέλει να έχουν, καταλήγω και χωρίς να έχω πολυψάξει το θέμα στο εξής απλό και κοινότυπο πράγμα. Τα ΜΜΕ προβάλουν ότι αυτά θέλουν...

Η κυρία λοιπόν που διαμαρτύρεται στο video δεν κρίθηκε άξια αναφοράς από το δημοσιογραφικό κόσμο αυτής της χώρας όπου η κυριαρχεί ιδεολογία που τον διακρίνει(εκτός από την οικονομική ευμάρεια και την ικανοποίηση του αισθήματος να είσαι κάποιος γνωστός(δημοσιότητα) ) αποτελεί ο πρετεντερισμός.

Τι είναι ο Πρετεντερισμός θα μου πείτε και πως μου ήρθε αυτή ξ λέξη.

Είναι αυτό που συμβαίνει κατά κύριο λόγο στην TV. Να υπάρχουν παντογνώστες σαν το Πρετεντέρη στα τηλεοπτικά παράθυρα και να αναλύουν επί ώρες το ίδιο και το ίδιο θέμα όπως αυτούς τους βολεύει. Αυτοί οι δημοσιογράφοι οι οποίοι στην πλειονότητα τους είναι διεφθαρμένοι και έχουν οικονομικές σχέσεις με επιχειρηματίες και πολιτικούς είναι αυτοί που διαμορφώνουν ουσιαστικά τα θέματα της επικαιρότητας. Χρόνια τώρα μιλάμε για την 4η εξουσία των ΜΜΕ και για την επιρροή που αυτά ασκούν αλλά αναρωτιέμαι αν έχουμε πλήρως κατανοήσει αυτό που εμείς οι ίδιοι λέμε. Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Όταν βλέπεις δημοσιογράφους να συναλλάσσονται με πολιτικούς, όταν βλέπεις πολιτικούς να καλούν σε γεύματα μεγαλοδημοσιογράφους εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι στην ουσία αυτοί που παράγουν πολιτική και διαμορφώνουν την πολιτική agenda πλέον είναι οι δημοσιογράφοι!

Όλοι μιλάνε για ένα σύστημα το οποίο είναι διεφθαρμένο. Ποιο είναι αυτό το σύστημα; Εγώ απαντώ ότι το σύστημα αποτελείτε από 3 μέρη. Πολιτικούς-Δημοσιογράφους-Επιχειρηματίες που συνεργάζονται για να πετύχουν τους στόχους τους οι οποίοι είναι κατά κύριο λόγο οικονομικοί και κατά δεύτερο λόγο πολιτικής ανέλιξης και δημόσιας προβολής.

Αυτοί λοιπόν οι αστέρες διαμορφώνουν τις εξελίξεις και κάνουν ένα ολόκληρο λαό να τρέχει πίσω από την δικιά τους επικαιρότητα.

Στην αυγή του 21ου αιώνα χρησιμοποιούνται τεχνικές γκεμπελίστικου χαρακτήρα. Κύριες και κύριοι σας έχουμε καταλάβει. Δεν είμαστε η γενιά του κουτόχορτου. Κανένας υψηλά ιστάμενος μικροπαραγοντίσκος δεν μπορεί να μας πείσει...Γιατί εμείς ξέρουμε. Ξέρουμε όχι επειδή έχουμε μάθει από την ιστορία που εσείς μας διδάξατε. Ξέρουμε επειδή χρησιμοποιούμε αλλά μέσα ενημέρωσης(Internet ,blogs). Ξέρουμε αν θέλετε γιατί σταθήκαμε τυχεροί και είχαμε τους κατάλληλους παιδαγωγούς σε κάθε βήμα μας μέχρι τώρα. Το μόνο που με φοβίζει είναι να ξεχάσουμε. Όπως κάνατε εσείς μετά την μεταπολίτευση. Να ξέρετε κάτι πάντως. Μπορεί ένα θέμα μείζονος σημασίας να είναι ανάξιο πρετεντερισμού για σας αλλά θέλω να πιστεύω ότι εμείς μέσα από τα blogs μέσα από τα mail μέσα από τις συζητήσεις στο πανεπιστήμιο θα τα φέρνουμε στο προσκήνιο. Και λέω εμείς γιατί νιώθω ότι δεν είμαι ο μόνος της γενιάς μου που σκέφτεται έτσι...

Αυτά για σήμερα...




Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2008

Πως είναι να πηγαίνεις 12 χρόνια σχολείο με χιόνι.

Βλέποντας αυτή την υστερία που έχει πιάσει τους για άλλη μια φορά τους Αθηναίους σχετικά με το χιόνι που πέφτει θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας πως είναι να πηγαίνεις 12 χρόνια στο σχολείο με χιόνι.Φυσικά στο χωριό μου αν χιόνιζε όπως εδώ στην Αθήνα τώρα και δεν το είχε «στρώσει» θα πηγαίναμε κανονικά σχολείο και δεν θα υπήρχε αυτός ο πανικός και η υστερία που υπάρχει στο κλεινόν άστυ αυτή τη στιγμή.Η εξετάσεις αναβάλλονται λοιπόν για αύριο στην Ασοεε επειδή ρίχνει χιόνι!Φυσιολογικό για κάποιους όχι όμως και για μένα.

Στο δημοτικό όταν έριχνε χιόνι(όταν λέω από εδώ και πέρα έριξε χιόνι θα εννοώ ότι είχε τουλάχιστον 30cm) πηγαίναμε σχολείο κατά της 10-11 να δούμε αν θα γινόταν μάθημα. Αν δεν είχε πολύ χιόνι και στο ενδιάμεσο οι δρόμοι είχαν ανοίξει τότε κάναμε μέχρι της 2 μάθημα και γυρνάγαμε σπίτι παρακαλώντας να χιονίσει πιο πολύ την επόμενη μέρα για να μην πάμε στο σχολείο. Όταν τελικά το βράδυ άρχιζε να χιονίζει με ένταση χοροπηδούσαμε με τα αδέρφια μου από την χαρά μας και φωνάζαμε χιόνι-χιόνι! Όταν λοιπόν το χιόνι ήταν πολύ και όχι μια «πασπάλα» μέναμε στο σπίτι κοιμόμασταν μέχρι αργά και το μεσημεράκι απολαμβάναμε το ζεστό φαγητό που είχε ψηθεί στην ξυλόσομπα. Η στόφα έκανε πάντα ωραίο φαγητό. Τα βράδια μαζευόμασταν γύρω από το τζάκι και διαβάζαμε η ακούγαμε τις ιστορίες του παππού μου του Κώστα(αδερφός του κανονικού παππού του Γιάννη) που ερχόταν να μας επισκεφτεί και μας μιλούσε για το χιονιά που αυτός είχε περάσει λαμβάνοντας μέρος στον εμφύλιο πόλεμο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να μας χλευάζει διαρκώς και να λέει ότι αυτό το χιόνι(παρόλο που έξω είχε το λιγότερο 50cm) δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτό που είχε ρίξει στο «2ο αντάρτικο». Αυτή την άποψη την είχα ακούσει και από την γιαγιά μου πολλές φορές.

Λοιπόν ξέφυγα λίγο...

Ήμασταν τυχεροί στο δημοτικό η δική μου φουρνιά τουλάχιστον γιατί ευτυχίσαμε να πέσουμε σε δασκάλους που μας έκαναν μάθημα και με χιόνι. Δεν έβρισκαν αφορμές δηλαδή για να μην κάνουν μάθημα ή να φύγουν για Αθηνά και μετά όντως θεωρητικά αποκλεισμένο το χωριό να μην μπορούν να επιστρέψουν. Δυστυχώς τα νεότερα παιδιά μαζί και τα αδέρφια μου έπεσαν σε τέτοιους δασκάλους. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως πέρσι από όσο έμαθα δεν έγινε μάθημα για πάνω από ενάμισι μήνα επειδή οι δασκάλες δεν το επέτρεπαν. Δασκάλες 25-26 ετών που ασφαλώς δεν τους ενδιαφέρει «να μάθουν τα παιδιά γράμματα». Και από τι έμαθα άλλα ήταν τα κατορθώματα τους στο χωριό. Ήμασταν τυχεροί που είχαμε την κ. Ματίνα...

Στο γυμνάσιο κριτήριο αν θα κάνουμε μάθημα σε περίπτωση χιονόπτωσης ήταν αν θα ερχόταν το λεωφορείο με τα παιδιά από τα γύρω χωριά. Υπήρχε περίπτωση να μην είχε σχεδόν καθόλου χιόνι και επειδή σε ένα συγκεκριμένο σημείο σε κάποιο χωριό είχε πάγο να μην κάναμε καθόλου μάθημα! Βέβαια πολλές φορές περιμέναμε τον οδηγό του λεωφορείου να κρίνει την κατάσταση! Για το αν θα γίνει μάθημα...

Με τον καιρό τέτοια προβλήματα ξεπεράστηκαν και το λεωφορείο ερχόταν πιο αργά εφόσον είχαν περάσει τα εκχιονιστικά και οι αλατιέρες...
Στο λύκειο δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε μάθημα εξαιτίας του χιονιά...

Η τάξη ήταν καλή και είχε προοπτικές οπότε ότι και να γινόταν έπρεπε να πάμε σχολείο...Έτσι πολλές φορές είχε πάρει η διευθύντρια σπίτια μας να πάμε στο σχολείο και πολλές φορές είχαμε κανονίσει να πάμε μεταξύ μας και να απαιτήσουμε να γίνει μάθημα...

Στην 3η λυκείου χάσαμε ελάχιστα μαθήματα. Είχαμε τόσο καλούς καθηγητές και τόση θέληση που πηγαίναμε σχολείο και κάναμε μάθημα μόνο η τεχνολογική 5-6 παιδιά. Θυμάμαι πως μια μέρα είχαμε πάει και στο σπίτι μια καθηγήτριας της κ.Γεωργοπούλου να μας κάνει μάθημα...

Αναμφίβολα οι συνθήκες ήταν δύσκολες. Σταθήκαμε λίγο τυχεροί όμως, το παλέψαμε και τα καταφέραμε. Όσο και αν ακούγεται οξύμωρο θα μου λείψει το χιόνι του χωριού...Θα μου λείψει να σηκώνομαι πρωί να βάζω τα μποτάκια μου, το σκούφο και τα γάντια και να πηγαίνω σχολείο σιγά σιγά και προσεκτικά. Θα μου λείψει να με περιμένουν στην γωνία οι φίλοι και οι συμμαθητές μου για να μου ρίξουν μια χιονόμπαλα. Θα μου λείψει ο χιονοπόλεμος. Θα μου λείψει που έβλεπα το λεωφορείο να έρχεται στις 9.30(αντί στις 8), να βρίζω θεούς και δαίμονες και να μην ακυρώνετε το διαγώνισμα Αρχαίων για το οποίο δεν είχα διαβάσει....

Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2008

Τι θέλουν οι γυναίκες...

Μια και σήμερα είναι του Αγ. Βαλεντίνου ας δούμε το παρακάτω κέιμενο το οποίο το είχα γράψει σε ανύποπτη στιγμή και λέω να το σημοσιεύσω σήμερα(έτσι για να δούμε και πως λειτουργεί το blog)

Τι θέλουν οι γυναίκες

Σήμερα λέω να ασχοληθώ με ένα θέμα που ταλανίζει πολλά παιδιά της ηλικίας μου και φυσικά εμένα. Τι είναι τελικά αυτό που θέλει μια γυναίκα από ένα άνδρα;

Ειλικρινά δεν ξέρω!

Εδώ ο Φρόιντ ο πατέρας της ψυχολογίας και δεν κατάφερε να το απαντήσει και θα λύσω εγώ αυτή την απορία.

Μια μόνο απάντηση που θα μπορούσα να δόση σαν Γιάννης και ύστερα από εμπειρίες 19 χρόνων όσο δηλαδή έχει διαρκέσει η ζωή μου μέχρι στιγμής.

Δεν ξέρουν και αυτές τι θέλουν!!!!!!

Η Γεωργία ψάχνει τον πρίγκιπα. Η Μαρία θέλει κάποιον να την καταλαβαίνει. Η ζωή θέλει απλά να αρέσει. Στην Κατερίνα αρέσει ο johnny deep και ψάχνει κάποιον να του μοιάζει. Η Αγγελική θέλει απλά να καλοπερνάει. Η Μικαέλα θέλει να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες εμπειρίες. Η Ιωάννα θέλει ο άλλος να την κάνει να γελάει. Η Ειρήνη ψάχνει κάποιον για να παντρευτεί. Η Σοφία θέλει να ακούει o άλλος metal και να έχει μακριά μαλλιά και γένια και άποψη για το πως θα καταρρεύσει ο καπιταλισμός και θα επικρατήσει ο σοσιαλισμός. Η Πέγκυ θέλει ο «άλλος» να την πηγαίνει κάθε Σάββατο στο Βέρτυ και να ξέρει όλα τα in μαγαζιά που υπάρχουν στην Αθήνα. Και ο κατάλογος συνεχίζετε... Κάποιοι λένε 2 έλληνες 3 απόψεις. Εγώ θα πω:

1 γυναίκα 25000 διαφορετικές απόψεις και 100 διαφορετικά πρότυπα για να διαλέξει κανείς

Δυστυχώς αδυνατώ να καταλάβω. Απλά έχω καταλήξει στα έξεις:

- Αν θες μια κοπέλα μην σκέφτεσαι τι θέλει εκείνη γιατί δεν θα βγάλεις άκρη. Απλά να είσαι ο εαυτός σου και πες το γρήγορα!

- -Μην σκας θα βρεθεί η επόμενη

- Μην σκας θα έρθει το κατάλληλο timing

- Και αυτές για εμάς το ίδιο αναρωτιούνται... Το 99% των ανδρών θέλει κατά κύριο λόγο ένα πράγμα... Το υπόλοιπο 1% απλά γράφει τις σημειώσεις...

Όσες και να ρωτήσεις για το τι θέλουν θα σου πουν εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Οπότε καταλήγουμε στο πιο πάνω συμπέρασμα....

Δεν ξέρουν και αυτές τι θέλουν!!!!!!

Οπότε συνάδελφοι του αντρικού πληθυσμού μην σκάτε.

Θα έρθουν και καλύτερες μέρες. Απλά ζήστε τη στιγμή και μην ακούτε πολύ Χατζηγιάννη γιατί θα την πατήσετε όπως εγώ!


Υ.Γ Φίλοι που θα το δείτε πρώτοι μην βαράτε...Θα ασχοληθώ και με ποιο σοβαρά θέματα...

Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Γεια σας!

Σήμερα ξεκινάει η λειτουργία αυτού του blog...

Θα ασχοληθούμε με κάθε είδους θέματα τα οποία άπτονται της καθημερινότητας.
Ελπίζω αυτό το blog να υπάρχει για πολύ καιρό και να σας φανεί ενδιαφέρον...