-Μαρίαααααα.......Μαρία...ΜΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ.....
-Μάλιστα κύριε...
-Που είσαι που φωνάζω;
-Συγγνώμη μίλαγα στο τηλέφωνο.
-Καλά οκ. Λοιπόν πάρε αυτή τη λίστα με ονόματα και βρες μου τα τηλεφωνά τους...Σου έχω γράψει και στοιχεία για να βρεις τα πραγματικά πρόσωπα αυτή την φορά...
-Ξέρετε....
-Οκ ξέρω ρε Μαρία για τις προάλλες, μην μου τα ξαναλές, έλεος!
-Όχι....Απλά σήμερα πρέπει να φύγω νωρίτερα...
Είπε η Μαρία πριν δει την οργή του αφεντικού να ξεχειλίζει...Αλλά ήταν συνηθισμένη...
-Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;Με δουλεύεις; είπε δίνοντας μια γροθιά στο τραπέζι...
-Για αυτό σε πληρώνω ξέρεις...Δεν θα ανεχτώ άλλο αυτή την συμπεριφορά. Τέλος! Ως εδώ, σήμερα θα κάτσεις μέχρι αργά!
-Ξέρετε....
-Σιωπή! Μίλησα....
-Σήμερα έχει γενέθλια ο Γιαννάκης...του είπε η Μαρία. Αμέσως ο θυμός έφυγε από μέσα του. Έσκασε ένα χαμόγελο, πήρε την Μαρία στην αγκαλιά του και της ζήτησε συγνώμη...
-Με ξέρεις. Αυτός είμαι. Ξανά συγνώμη. Λοιπόν άντε τι κάθεσαι θα περιμένει το παιδί...Γρήγορα, πες του Θανάση του σοφέρ να σε πάει. Όσο για το Γιαννάκη πες του ότι θα περάσω το βράδυ να του φέρω το δώρο του...
-Ξέρετε δεν είναι ανάγκη, θα πάω με λεωφ....
-Όχι! Λοιπόν άντε τώρα γιατί έχεις αργήσει....
Η Μαρία του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο και έφυγε γρήγορα...Τον ήξερε καλά. Σχεδόν 10 χρόνια συνεργάτες...Καλό παιδί...Και τις έκανε πάντα τα χατίρια, αφού της έβγαζε το λάδι πρώτα...Γελούσε μέσα της...Του άξιζε να είναι εκεί...ήταν τόσο καλός...
-Πέγκυ! Φώναξε δυνατά
-Μάλιστα κ.Γιάννη
-Φώναξε μου τον κ.Βασίλη
-Ποιον από όλους κύριε;
-Τον Βασίλη που ήταν το πρωί εδώ
-Α κατάλαβα!
-Μισό γιατί δεν είμαι σίγουρος ότι κατάλαβες...Για ποιον λέω;
-Αυτόν που είναι κουμπάρος σας...
-όχι ο Βασίλης αυτός! Έλεος! Δεν σου λέω για τον κ.Βασίλη όπως κανονικά θα έπρεπε να τον λες...Σου λέω για τον κ. Βασίλη που εσύ τον αποκαλείς με το εξευτελιστικό Billy…
-Α ο Billy…
-Έλεος! Όχι και μπροστά μου! Είπαμε κ.Βασίλη και αυτόν! Ολόκληρος προσωπικός μου σύμβουλος, το δεξί μου χέρι. Άσε που δεν ξέρω αν ξέρεις ότι είναι υπεύθυνος πολικών θέσεων...
-Τσου...
-Πως να το ξέρεις! Έλεος! Τζάμπα σας πληρώνω εδώ μέσα! Γρήγορα βρες τον!
Η Πέγκυ έτρεξε γρήγορα να βρει τον Billy. Προσωπικός φίλος του βουλευτή και σύμβουλος του. Πρώτα όμως φίλος...
Μετά από λίγο...
-Που ήσουν ρε;
-Λοιπόν αν ήρθα εδώ για να μου πεις πάλι για το δημοσίευμα πραγματικά αντίο ζωή...Είπαμε δεν ασχολούμαστε! Δεν θα κάτσουμε να ασχοληθούμε με τον κάθε δημοσιογραφίσκο! Άντε που θες και επιστολή απάντησης!
-Όχι ρε...
-Ναι όχι! Τι με θες τότε;
-Που ήσουν...
-Στο γραφείο...
-Α ναι;
-Ναι
-Γιατί εγώ πιστεύω ότι ήσουν με Τζιορτζίνα;
-Ωραία με αυτή ήμουν στο γραφείο και κάναμε δουλεία...
-Τι δουλεία; Τις άλλαζες την λάμπα στο γραφείο;
-Όχι ακριβώς...Αλλά...
-Μην μου λες εμένα ηλιθιότητες...Ξέρεις πολύ καλά γιατί τις προσλάβαμε και τις δύο εδώ μέσα...Είπαμε για να υποδέχονται τους ψηφοφόρους...όπως επίσης είπαμε ότι θα πάρει μία ο καθένας! Διάλεξε επιτέλους! Τζιορτζίνα η Πέγκυ;
-Καταρχάς ναι το είχαμε πει αλλά εγώ φταίω που εσύ είσαι ανίκανος. Που έχεις μείνει στην Αναστασία...
-Ε!
-Οκ σόρρυ! Εγώ φταίω που έχεις φάει κόλλημα με την Μαρία! Μια χωρισμένη γυναίκα με παιδί! Που ακούστηκε βουλευτής να γουστάρει την γραμματέα του! Και με παιδί! Αντίο ζωή απλά...
-Οκ τι θες να κάνουμε τώρα; Μην με νευριάζεις...
-Όχι θα σε νευριάσω! Είπε με δυνατή φωνή ο Βασίλης και συνέχισε να του κάνει λεκτική επίθεση. Του έλεγε για την Μαρία. Για το πόσο ηλίθιος ήταν που δεν προχώρησε με την Αλεξία Βαρδινογιάννη, μια πολύ καλή, έξυπνη, πλούσια, και ισχυρή κοπέλα που θα τα του έδινε άλλη ώθηση...
-Ε για την Αλεξία τα έχουμε πει...
-Τι ΄χουμε πει ρε ρε ρε ρε καρμίρη. Που όταν ο θεός μοίραζε μυαλά κράταγες ομπρέλα. Γκέκα. Που 2 φορές γκέκες είναι αυτοί που σε ψηφίζουν...
-Και εσύ το κάνεις...
-Λάθος! Τι να κάνω με σένα που έμπλεξα...Συνέχισε ο Βασίλης στον καθημερινό του τσακωμό με τον Γιάννη. Η Μαρία τους είχε συνηθίσει τόσα χρόνια εκεί μέσα...Και ο Βασίλης συνέχισε να του τα χώνει για κανά 10λεπτο...
-Βλάκα! Ηλίθιε! Τρισάθλιε! Βλάχο! Που ούτε στο χωριό σου δεν σε ψηφίζουν...
-Εεε, Αθηνά κατεβαίνω...
-Ναι, και σιγά μην σε ψήφιζαν! Ρε τι έχουμε πάθει!
-Καλά καλά! Του είπε ο Γιάννης που είχε χαλάσει όλη του την ενέργεια φωνάζοντας στην Μαρία!
-Λοιπόν πάρε αυτή την λίστα με ονόματα και βρες τηλέφωνα!
-Εγώ; Δώστα στην Μαρία!
-Λείπει, έχει γενέθλια ο Γιαννάκης....
- Ε βέβαια έχουμε και τον Γιαννάκη...Αν φρόντιζες τα παιδιά σου όπως τον Γιαννάκη...Κοιτάχτηκαν στα μάτια για μερικά δευτερόλεπτα. Ο Βασίλης ήξερε ότι είχε πει βλακεία. Αυτός ο ηλίθιος παρορμητικός μου σκέφτηκε μέσα του...
-Σόρρυ δεν το εννοούσα
Ο Γιάννης του είχε γυρίσει πλάτη. Τον λυπούσε αυτή η κουβέντα. Η Αναστασία, η πρώην γυναίκα του ζούσε σε μια επαρχιακή πόλη με τα 3 παιδιά τους...Χώρισαν για να έχουν τα παιδιά μια φυσιολογική ζωή. Χώρισαν γιατί ο ένας από τους 2 δεν ήταν και πολύ ερωτευμένος...Χώρισαν και τώρα ο Δημητράκης, Ο Γιωργάκης και η Νανσυ μεγαλώνουν σαν όλα τα άλλα παιδία. Χωρίς τα προνόμια ενός βουλευτή. Με τις αδικίες που βιώνουν όλα τα παιδιά...Γιατί έτσι υπάρχουν καθηγητές που τα αδικούν...Ο Γιάννης πάει και τους βλέπει σχεδόν κάθε Κυριακή...
-Καλά οκ. Λοιπόν πάρε αυτή τι λίστα και βρες γρήγορα τα τηλέφωνα....
-Έρχομαι αμέσως
...Βέβαια ο Βασίλης πήγε με στο γραφείο του άλλου Βασίλη(υπεύθυνου οργάνωσης) για να μιλήσουν και έδωσε την λίστα στο Κωστάκη...
Στο μεταξύ μπαίνει στο γραφείο ο Κάρα...
-Έλα ρε Κάρα που ήσουν...
-Ε εδώ μωρέ....
-Τα φυλλάδια τα μοίρασες;
-Ξέρεις γιατί σε πληρώνω;
-Γιατί δεν μπορείς χωρίς εμένα αλλιώς; Γιατί με αγαπάς; Γιατί είμαι ωραίο παιδί και μαζεύω γυναικείες ψήφους;
-Όχι σε πείρα γιατί μόνο για αυτό είσαι ικανός για φυλλάδια...
-Άντε ρε εγώ είμαι πανεπιστήμονος...
-Ωχ σόρρυ έχεις δίκιο! Συγγνώμη. Ξέχασα ότι πήρες πτυχίο στα 35 με τα χίλια ζόρια...
-Ρε είμαι πανεπιστήμονος σου λέω...
-Ούτε καν επιστήμονας δεν είσαι όχι πανεπιστήμονος...
-Είσαι και παλιόγαυρος...
-Ε ε ε ε ε ε ε;
-Τι ε ρε;
-Ποιος σηκώνει κούπες πες μου; Ποιος είναι αυτός που πανηγυρίζει;
-Εγώ ρε! Ο πολυμετοχικός
-Άσε ρε...
-Καλά πήγαινε να μοιράσεις τώρα τα φυλλάδια και το βράδυ θα πάμε για μπύρες...
-Οκ...Αλλά να ρωτήσω την μαμά μου πρώτα! Να μου το θυμίσεις....
-Χα χα...Καλά πήγαινε τώρα....
Απίστευτος ο Κάρα όλη την ώρα αστεία! Ήταν καλός στο να προσελκύει ψηφοφόρους....
............
Μετά από καμιά ώρα...
-Έλα στην έφερα του φώναξε ο Βασίλης ανοίγοντας την βαριά πόρτα του γραφείου του..
-Μπα τόσο γρήγορα;
-Ε ναι είδες!
-Πες μου μόνο ότι δεν τα βρήκε ο Κωστάκης, Αυτό μόνο!
-Όχι ρε...
-Έλεος ρε Βασίλη! Πάλι τον Κωστάκη έχωσες;
-Άσε μας ρε...
-Ρε τι σου έχω πει; Σου έχω πει η δεν σου έχω πει να μην απασχολείς τον Κωστάκη με ηλιθία πράγματα; Το παιδί έχει σπουδάσει οικονομικά και πολιτικές επιστήμες στα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου...
-Σιγά...
-Τι σιγά ρε; Που έχει κάνει τόσες πολιτικοοικονομικές μελέτες για πάρτυ μου; Που σχεδόν όλες μου οι προτάσεις για κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά θέματα είναι του Κωστάκη...Σου έχω πει τον Κωστάκη και τα μάτια σου! Χάρη σε αυτόν δεν έγραψαν τα «Νέα» ότι είμαι ο πιο ανερχόμενος πολιτικός; Ο Κωστάκης να είναι καλά και όλα τα άλλα έρχονται...
-Α πρέπει να πας και στην εκπομπή του Γαρυφαλόπουλου το βράδυ...
-Σιγά μην πάω. Πάρ’ τον και πες του ότι αρρώστησα, το βράδυ θα πάμε για ποτό...
-Α ωραία....
-Θα πάμε στα παλιά μας στέκια...Κέντρο μεριά...Όπως παλιά...Πες το και στους άλλους...Και θα πιούμε μπύρες...Πράσινη, όχι τις άλλες τις ακριβές...
-Καλά πας καλά η σε πείραξε η ζέστη σήμερα από το πρωί; Πως θα πάμε εκεί, έχουμε να πατήσουμε χρόνια...
-Τέλος! Πήρα την απόφαση μου! Πες και στον Κωστάκη...Και ότι θέλει να το έχει...
-Μωρέ γυναίκα θέλει το μαμούχαλο που δεν έχει πάει πότε...
-Ε! Πρόσεχε πως μιλάς...
-Άσε μας μωρέ! Α το βρήκα...Θα πάρω τον Κωστάκη και θα πάμε σε ένα special μέρος...
-Όχι! Άσε θα δούμε τι θα κάνουμε με τον Κωστάκη! Θα το αναλάβω εγώ το θέμα...
-Εσύ δεν μπορείς να βρεις του εαυτού σου θα βρεις του Κωστάκη;
Τότε ο Γιάννης πιάνει ένα τασάκι και του το φέρνει στο κεφάλι...Ευτυχώς ήταν πλαστικό και δεν πόνεσε...Και κατόπιν ο Βασίλης έφυγε πήγε να συνεχίσει τις δουλειές του...Ο Γιάννης είχε την λίστα στα χέρια του...Ήταν μια λίστα με παλιούς γνωστούς, παλιούς φίλους και μακρινούς συγγενής...Ήταν μια λίστα που τα είχε όλα...Αγάπη, μίσος, έχθρα και φιλία...Σήμερα θα έπαιρνε τα τηλεφωνά του...Θυμήθηκε το παρελθόν του...Και όλα αυτά από ένα χαρτί που είχε βρει με κάτι σημειώσεις...Ένα χαρτί που είχε γράψει κάτι πριν το περάσει σε ένα blog που είχε παλιά...
Για να δούμε σκέφτηκε...Από που να αρχίσω....Και επέλεξε μία κοπέλα πρώτα, μία από την ΑΣΟΕΕ...
-Ναι...
-Καλησπέρα σας δεν νομίζω να ενοχλώ...
-Ποιος είναι;
-Ελίνα δεν νομίζω να ενοχλώ...Αν είναι πες μου να πάρω μετά...
-Αν μου λεγες και ποιος είσαι...
-Ελίνα μου έχεις την τιμή να μιλάς με ένα παλιό σου φίλο από την Ασοοεε
-Ναι....
-Λοιπόν εδώ στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής βρίσκετε ένας πρώην blogger….
-Γιάννη;
-Ναι αυτός είμαι!
-Βασικά μήπως να σε λέω κ.Βουλευτά τώρα; Η να σου μιλάω στο πληθυντικό;
-Όχι βρε Ελινάκι...Αφού με ξέρεις...
-Ναι...Πως ήταν αυτό;
-Καταρχάς, ξεκινάμε από τα σημαντικά! Με ψηφίζεις;
Φυσικά το είπε γελώντας στην παλιά του φίλη...
-Βασικά...Η αλήθεια είναι...
-Μπράβο βρε Ελινάκι! Ούτε οι παλιοί μου φίλοι ε; Και πως θα πάω εγώ μπροστά;
-Ξέρεις μένω στο....
-;Eλα βρε πλάκα κάνω...Για πες που είσαι που βρίσκεσαι τώρα; Καταρχάς παντρεύτηκες; Έκανες οικογένεια;
-Ναι...Εσύ;
-Εγώ παντρεύτηκα, χώρισα, έχω 3 παιδιά και τώρα είμαι δεσμευμένος με την πολιτική! Αλλά πες μου τα δικά σου! Την δικιά μου την ιστορία μπορείς να την διαβάσεις σε εφημερίδες και Ιντερνετ...
-Λοιπόν από που να ξεκινήσω;
-Αμέσως μετά το πανεπιστήμιο...
-Λοιπόν πήγα για μεταπτυχιακό στην Αγγλία...Εκεί γνώρισα τον Αλεσσάντρο έναν ιταλό που έκανε και αυτός μεταπτυχιακό...Ε ερωτευτήκαμε και ύστερα από 3-4 χρόνια παντρευτήκαμε....Μέναμε για χρόνια στην Ιταλία..Κάναμε και 2 παιδιά...
-Άντε βρε! Είχες γίνει Ιταλίδα δηλαδή;
-Ναι...Ε μετά από 10 χρόνια γάμου χωρίσαμε...Και επέστρεψα Ελλάδα με τα παιδιά...
-Ε τα έχει αυτά η ζωή...Τώρα;
-Ξαναπαντρεύτηκα μετά από μερικά χρόνια τον Χρήστο και τώρα ζούμε και οι 5 ευτυχισμένοι...
-5;
-Εγώ, ο Χρίστος τα 3 παιδιά μας...
-3;
-Ναι απέκτησα και ένα κοριτσάκι με τον Χρίστο...
-Τα άλλα; Αγόρια, κορίτσια;
-Ένα αγόρι ένα κορίτσι
-Άρα έχεις 2 κορίτσια και ένα αγόρι! Αυτά είναι! Πόσο είναι;
-Ο μεγάλος είναι 20 η μικρή 15 και η Μαίρη 4άρων...
-Μπράβο ρε Ελίνα πολύ χαίρομαι! Δουλεύεις τώρα; Ο Χρίστος;
-Ναι σε τράπεζα! Εκεί γνωριστήκαμε....
-Που;
Και ενώ η Ελίνα του έλεγε εκείνος συνέχισε να σημειώνει...Να σημειώνει τα πάντα...
-Οκ βρε Ελίνα μου! Για πες για τους άλλα παιδιά τώρα...Βλέπεστε καθόλου;
Και ξεκίνησαν μια ατέλειωτη συζήτηση όπου έλεγαν και οι 2 για το παρελθόν τους...Ήταν σίγουρα κάτι που και τους δύο τους έφερνε μία νοσταλγία αλλά όχι λύπη! Απλά για τα χρόνια που πέρασαν, για αυτά που έμεινα πίσω...
-Άντε! Παντρεύτηκε και αυτή;
-Ναι...
-Μάλιστα....
-Έχει 4 παιδιά και ασχολείται όλη μέρα με το σπίτι. Δεν έκανε καριέρα...
-Ε όχι δεν υπάρχει αυτό που λες! Για δες πως αλλάζει ο κόσμος...
-Ναι άσε...
-Για πες η φίλη σου η Σοφία
-Έχουμε χαθεί δεν ξέρω...
-Η....πως την λένε....Από την σχολή μωρέ....Μια καλή κοπέλα με αρχαίο όνομα....
-Η Αριάδνη;
-Ναι αυτή!
-Μια χαρά είναι και αυτή! Οικογένεια και τα σχετικά όπως όλες...
-έμεινε καμία ανύπαντρη; Γεροντοκόρη που λέμε; Χα χα...
-Ναι η [.......]....
-Καλά να πάθει! Της άξιζε...Χα χα...Όχι μωρέ ακόμα και για αυτήν κρίμα....
-Ε ναι....
-Μάλιστα...Για δες πως αλλάζει ο κόσμος 30 χρόνια μετά...
-Ναι...Εσύ τι θα γίνει θα σε δούμε και υπουργό;
-Μπα δεν είμαι καρεκλοκένταυρος εγώ...
-Χα χα...
-Λοιπόν χάρηκα που μιλήσαμε...Θα κανονίσουμε μια μέρα να βρεθούμε η πληροφορική με τον marketing...Εμείς είμαστε όλοι παρέα...Εσύ θα κανονίσεις να μαζέψεις όλους, και όλοι θα έρθουν με τα παιδιά τους...Ακόμα και η φίλη μας με τα 4 παιδιά...
-Οκ Γιάννη...
-Λοιπόν Ελινάκι χάρηκα, τα ξανάλεμε...
Και έκλεισε το τηλέφωνο...Πλάκα είχε! Σκεφτόταν πως αλλάζει ο κόσμος! Και παρόλο που ήταν καλόκαρδος είχε ψιλοχαρεί για την συμφοιτήτρια του που είχε μείνει γεροντοκόρη...Δεν την πήγαινε καθόλου...Αλλά και πάλι...Του φαίνονταν τόσο μακρινά αυτά...Σε κάθε περίπτωση όμως έπρεπε να ρίξει μια ματιά στο παρελθόν...
Ε το επόμενο τηλέφωνο ήταν σε ένα φίλο από το χωριό. Μετά μια πρώην του, στην συνέχεια έναν από τους καλύτερους του φίλους στο στρατό. Για το τέλος άφησε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα...Βέβαια αυτή δεν ξέρουμε αν σήκωσε το τηλέφωνο και τι του είπε...
Μετά από μια ώρα....
-Έλα ρε τελείωσες τα τηλέφωνα;
-;Oχι γιατί;
-Πρέπει να παρευρεθούμε σε μια συνάντηση...Ακούγεται ότι ο Άγγελος θα πάει για υπουργός....
-Ποιος αυτός ο ελεεινός γλείφτης που θα πούλαγε μέχρι και την μάνα του για φήμη και εξουσία;
-Ναι αυτός....
-Μπορείς να μου πεις γιατί δεν τον ξεμπρόστιαζα όταν έπρεπε;
-Εμ.........
-Έλεος με το λαμόγιο...Που θα γίνει και υπουργός....
-Καλά κανά υπουργό αθλητισμού θα τον βάλουν για να χαίρετε...
-Μάλλον αυτό ακούγεται....
-Ε τότε τι μου το λες ρε; Τι μας νοιάζει άστον να χαίρεται...Ο λαός θα κρίνει....
-Καλά τους ίδιους ψήφους πήρατε....
-Ναι αλλά εγώ δεν πείρα ψήφους επειδή είχα ωραία φωτογραφία και με ψήφιζαν τα κοριτσάκια...Κάτι κοριτσάκια τον ψήφισαν από την Νεολαία, βασικά ξέρεις τι ακούγεται, ότι τα έχει με την Τζένη από την Πάντειο κρυφά από την γυναίκα του...Κρίμα και είναι τόσο καλή γυναίκα...Την ήξερα....
-Και εγώ....
-Τέλος πάντων....Δεν μας πολυνοιάζει για να θέσουμε veto αλλά ναι να μαζευτούμε...
-Οκ θα ειδοποιήσω και τους άλλους....
-Για μεθαύριο μην με υπολογίζεις το βράδυ...
-Γιατί;
-Θα βγω...
-Με ποιον;
-Με την Τζένη Μαστρονικολάκη....
-Ποια είναι αυτή;
-Υποψήφια playmate…
-Και που την γνώρισες αυτή πάλι ρε;
-Ε τι χτεσινοί είμαστε;
-Άντε ρε γκέκα....
-Καλά καλά αλλά άλλος θα είναι στο club με την playmate…
-Οκ κ.γαμάτε...Μόνο μην με μπλέξεις πάλι...
-Μμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ
-Καλά δεν έχω όρεξη πάλι να δω στήλη στην espresso πολιτικός προωθεί γνωστός πολιτικός, και μετά να πληρώνω τους ηλίθιους για να θάψουν το θέμα...
-Όχι όχι μην φοβάσαι θα είμαι ήρεμος....Αφού σκέφτομαι να πάρω και τον Κωστάκη μαζί...
-Όχι! Όχι και πάλι όχι! Να του βρούμε γυναίκα είπαμε όχι να ξεχάσει αυτά που ξέρει...Ρε είσαι σοβαρός; Θες να τρέχουμε πάλι;
-Καλά καλά...
-Το βράδυ θα πάμε για μπύρες έτσι...
-Ναι....
-Άντε να θυμηθούμε τα παλιά...Πες το στους Βασίληδες και στον Νίκο....
Και έτσι και έγινε...Περπάτησαν στα στέκια εκείνα όπου ερωτεύτηκαν όπου πόνεσαν όπου γίνανε άντρες...Κάτω από το φως του φεγγαριού μια παρέα είχε πάει να βρει έναν κόσμο που χάθηκε....Τα σημάδια του οποίου είναι ακόμα νωπά. 30 χρόνια μετά...Ο αιθέρας τους σιγοψιθύρισε τα τραγούδια που άκουγαν, ο εφημεριδοπώλης στην γωνία τους χάρισε ένα απόκομμα από τότε....Έμοιαζαν χαμένοι...Σαν να συλλέγουν τα απομεινάρια ενός γκρεμισμένου σπιτιού...Και ξάφνου, ένα άστρο έλαμψε μπροστά τους και έκανε την νύχτα μέρα...Και μια φωνή ακούστηκε από έναν άστεγο κουρελιάρη τραγουδοποιό...Μια φωνή που έλεγε...
Το παρελθόν σου και αν ξεχάσεις
Εκείνο θα έρθει και θα σε βρει,
Αν το λησμονήσεις κατάρα βαριά θα χεις,
Αν όμως το αγαπήσεις,
Ανήσυχο μου αλάνι είναι γραφτό να ευτυχήσεις....
