Κέντρο Αθήνας(μέρος 1ο)

Βασικό συστατικό της δημοσιογραφίας είναι η έρευνα. Προφανώς σε αυτό το blog τόσο με την παλιά, όσο και με την νέα μορφή του(βρισκόμαστε ακόμα σε μεταβατικό στάδιο), δεν είμαστε δημοσιογράφοι, απλά είμαστε ανήσυχοι νέοι.

Σε αυτό το άρθρο λοιπόν θα ακολουθήσει απλά η παράθεση ορισμένων γεγονότων που λαμβάνουν χώρα στο Κέντρο της Αθήνας. Όπως είναι φυσικό τα περισσότερα από αυτά που θα ακολουθήσουν είναι ήδη γνωστά στους περισσοτέρους. Σκοπός μας είναι να αναδείξουμε πράγματα τα οποία έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια.

Ναρκωτικά:
Αναμφίβολα ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που κυριαρχούν στο κέντρο της Αθήνας έχει να κάνει με το θέμα των ναρκωτικών. Σε αυτό το σημείο αξίζει να κάνουμε ένα μικρό σχόλιο. Είναι αλήθεια ότι τα προηγούμενα χρόνια, τόσο σε δημοσκοπήσεις, όσο και σε έρευνες που γινόντουσαν, το πρόβλημα των ναρκωτικών ήταν από τα κυρίαρχα στα μάτια των Ελλήνων. Κάτι τέτοιο πάει να ισχύει πλέον.

Προφανώς και το πρόβλημα δεν έχει παύσει να υπάρχει. Επίσης, μπορεί να μην έχουμε αυτή την στιγμή πρόσβαση σε στατιστικές για το μέγεθος του προβλήματος και για το αν υπάρχει αύξηση η μείωση των εξαρτημένων ατόμων, αυτό που είναι βέβαιο όμως, είναι ότι το θέμα δεν προβάλλεται όπως παλιά. Γιατί γίνεται αυτό; Η απάντηση αποτελεί αντικείμενο έρευνας.

Πίσω στο θέμα μας. Όλοι γνωρίζουν τι γίνεται τα βράδια στην Ομόνοια. Το αλισβερίσι δίνει και παίρνει με χρήστες και βαποράκια να φτάνουν μέχρι και σε βιαιοπραγίες μεταξύ τους. Το θέμα είναι ότι το αλισβερίσι δεν γίνεται μόνο νύχτα αλλά και μέρα. Έχουμε άλλωστε οι ίδιοι δεχτεί πρόταση αγοράς μέρα μεσημέρι! Η υποκρισία του κράτους σε αυτήν την συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχει προηγούμενο. Το Α.Τ Ομονοίας βρίσκεται δίπλα στην πλατεία. Δεν νομίζουμε να γίνονται συλλήψεις. Αντίθετα είμαστε βαθιά πεπεισμένοι ότι σε αυτό το πάρε δώσε παίρνουν μέρος και αστυνομικοί. Είναι χαρακτηριστική η εικόνα οι αστυνομικοί να βρίσκονται στην Αγ.Κωσταντίνου(πάνω στην πλατεία Ομονοίας) και λίγα μέτρα πιο πέρα το αλισβερίσι να λαμβάνει χώρα.

Η περιοχή της Βικτώριας, της Αττικής, της Πλατείας Βάθης, της Κυψέλης δεν μαρτυρούν κάτι διαφορετικό. Πολλές φορές έχουμε δει αποτροπιαστικές εικόνες στην Πλατεία Εξαρχείων.

Έξω από τις σχολές του Κέντρου η πρέζα πουλιέται λες και είναι καραμέλες. Αυτά να τα ακούνε και όσοι λένε ότι μέσα στο Άσυλο γίνεται χρήση ναρκωτικών ουσιών. Δυστυχώς σαν κλασσικοί Έλληνες ποτέ δεν βλέπουμε την ουσία των πραγμάτων.

Το θέμα είναι ότι το Κράτος, κλασσικά δεν ενδιαφέρεται. Η κοινωνία εθελοτυφλεί και τα ΜΜΕ δεν προβάλουν τίποτα για το θέμα. Αντίθετα στον βωμό της τηλεθέασης ίσως να προωθούν και την χρήση ναρκωτικών ουσιών ως νέα μόδα! Βλέπε από κουτσομπολίστικα περιοδικά μέχρι το νέο τρέιλερ της σειράς του Χριστόφορου Παπακαλίατη. Δεν ξέρουμε, μπορεί ο «καλλιτέχνης» τελικά να αναδεικνύει το πρόβλημα, αλλά δεν το πιστεύουμε και πολύ...Αναμένουμε....


Συνεχίζεται....

Η επανάσταση που αναμένεται να έρθει...

Έχω την εξής θέση-πρόβλεψη...Πιστεύω ότι τους επόμενους μήνες πριν το τέλος του 2009 θα έχουμε μια κοινωνική έκρηξη ανάλογη με αυτή του Δεκεμβρίου....Αυτό γιατί θα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τα αποκαλούμενα και “δεκεμβριανά”(τα γεγονότα δηλαδή που ακολούθησαν μετά τον θάνατο του Αλέξη) και γιατί τα οικονομικά προβλήματα μαστίζουν όλο και περισσότερο τους Έλληνες...Επίσης λαμβάνει χώρα η μεγαλύτερη απαξίωση του πολιτικού συστήματος από την Μεταπολίτευση και μετά...

Οι πολιτικές εξελίξεις:
Αναμφισβήτητα οι πολιτικές εξελίξεις θα παίξουν μεγάλο ρόλο για το αν τελικά συντελεστεί αυτό που λέμε κοινωνική έκρηξη...Όσο αργούν οι εκλογές και όσο οι πολιτικοί συνεχίζουν να μας απογοητεύουν τόσο μεγαλύτερες θα είναι και οι πιθανότητες να συντελεστεί μια ενδεχόμενη εκτεταμένη κοινωνική έκρηξη. Υπάρχει δε το ενδεχόμενο να γίνουν εκλογές και να μην προκύψει κυβέρνηση αυτοδύναμη ή να γίνει πράξη το ακραίο στα μάτια πολλών σενάριο συγκυβέρνησης Πασοκ-ΝΔ. Όποιες και να είναι οι εξελίξεις θα επηρεάσουν τόσο την γέννεση η μη αυτής της κοινωνικής έκρηξης όσο και την δυναμική της αν αυτή τελικά πραγματοποιηθεί.

Η νεολαία που γερνάει...
Υπάρχει η γενιά της δεκαετίας του 80. Οι σημερινοί 20αρηδες-30αρηδες. Η νεολαία ας πούμε αυτής της χώρας...Η νεολαία αυτή έχει κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Πρώτον διακατέχεται ας πούμε από ένα σύνδρομο αναγκαίας επαναστατικότητας....Έχοντας ακούσει για αγώνες τόσο την δεκαετία του 70 όσο και του 80, για μικρές ή μεγάλες επαναστάσεις των παλαιότερων γενεών η σημερινή νεολαία δείχνει σαν να ψάχνει απεγνωσμένα την δική της αφορμή για επανάσταση. Μια επανάσταση όχι απλά για να γίνει αλλά που θα φέρει αλλαγές στον τρόπο ζωής μας. Η γενιά των 700 ευρώ, η γενιά των κυβερνήσεων Σημίτη και ΝΔ που μεγάλωσε πολύ καλύτερα από άποψη οικονομικών σε σχέση με τους πατεράδες της μοιάζει να πνίγεται...Πνίγεται γιατί δεν έχει όραμα, δεν έχει ελπίδα για κάτι καλύτερο και το μόνο που βιώνει είναι η μιζέρια που κληροδότησε από τους παλιότερους...Η μιζέρια που λέει ότι μπροστά πάει μόνον όποιος έχει μέσο, η μιζέρια που λέει μη μιλάς γιατί δεν έχει νόημα, η μιζέρια της μίζας και του λαδώματος. Πνίγεται γιατί δεν υπάρχει ένα παγκόσμιο όραμα για να ακολουθήσει, πνίγεται γιατί αισθάνεται συνένοχος του κόσμου που ζει και αναπνέει και νιώθει τύψεις για αυτό που πρόκειται να παραδώσει στους επόμενους...Αυτή λοιπόν η γενιά ζητά απεγνωσμένα να κάνει την επανάσταση της.

Η Ελλαδίτσα που καταρρέει:
Μετά από την αύξηση του βιοτικό επιπέδου την δεκαετία του 80 και τον “εκσυγχρονισμό” της δεκαετίας του 90 ήρθε και η παρακμή της νέας χιλιετίας...Παρακμή που όπως πολύ σωστά λέγεται οφείλεται και στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν στο παρελθόν...Οι φιλολαϊκές πολιτικές των κυβερνήσεων Παπανδρέου και οι μεγάλες Δημόσιες επενδύσεις του εκσυγχρονιστή Σημίτη αύξησαν τα οικονομικά ελλείμματα στο ζενιθ και σε συνδυασμό με τις κακές πολιτικές επιλογές των Κυβερνήσεων Καραμανλή αλλά και της συγκυρίας της οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος έχουν οδηγήσει την χώρα στα πρόθυρα της χρεωκοπίας με άγνωστες συνέπειες για τον ελληνικό λαό αν κάτι τέτοιο γίνει...

Το νέο όραμα:
Όπως κάθε άτομο χρειάζεται ένα σκοπό στην ζωή του για να πάρει νόημα η ζωή αυτή [...] το ίδιο και ένας ολόκληρος λαός. Αλλιώς άτομο και λαός αφήνονται στην τύχη και ζουν ζωή της στιγμής, χωρίς προοπτική και ελπίδα για πρόοδο πραγματική. Έτσι αρχίζει το κείμενο του με τίτλο το Ανθρωπιστικό Ιδανικό ο Αλέξανδρος Δελμούζος. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα ο Έλληνας δεν έχει κάποιο όραμα, κάποιο σκοπό, κάποιο ιδανικά να ακολουθήσει αλλά αντίθετα έχει αφήσει την ζωή στην τύχης της. Μοιάζει επιτακτική η ανάγκη ενός νέου οράματος για την χώρα αλλά για την κάθε ατομικότητα αυτής της χώρας έτσι ώστε να επιτελεστεί πρόοδος. Χρειάζεται κατά την άποψη μου αλλαγή νοοτροπίας, πίστη σε νέες αξίες αλλά και επανεξέταση παλιών ιδανικών. Κάτι που αυτή την ώρα φαντάζει τόσο ουτοπικό όσο και η μετοίκηση στον Άρη. Παρ' όλα αυτά αν κάτι έχω μάθει είναι να είμαι ρεαλιστής και να επιζητώ το αδύνατο...Όπως έλεγε και ένας από τους τελευταίους επαναστάτες του 20ού αιώνα...

Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο να γίνει αυτό που προβλέπω. Μια κοινωνική έκρηξη. Μια μικρή επανάσταση ίσως...Εδώ θα είμαστε και η ιστορία θα δείξει αν κάτι τέτοιο τελικά γίνει ή όχι και τι χαρακτηριστικά θα έχει...Πάντως ορισμένοι αναλυτές λένε ότι κάτι τέτοιο δεν θα γίνει γιατί ξένες μυστικές υπηρεσίες, τα οικονομικά επιτελεία και κοινωνιολόγοι έχουν προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο και το “Σύστημα” έχει προετοιμαστεί κατάλληλα έτσι ώστε να μην καταρρεύσει!

Μέχρι να επαληθευτούν η όχι οι θεωρίες ενός ταπεινού blogger εγώ θα πάω να αγοράσω βενζίνη για να έχουμε μπόλικη για αυτό το κατάντημα που λέγεται Βουλή....Ετοιμάστε τα λάβαρα της επαναστάσεως αδέρφια...(λέμε τώρα)...

Χαιρετώ σας....