Μάης του 68- Μάης 2008

40 χρόνια έχουν περάσει από την κοινωνική επανάσταση που αφύπνισε όλο τον κόσμο.

Παρακάτω ακολουθεί ένα κείμενο που δεν ήταν για να μπει στο blog αλλά κάπου αλλού...Ελπίζω να προλάβω να γράψω και άλλα για τον Μάη του 68 στο blog. Ιδού το αφιέρωμα:

Έχουν περάσει 40 χρόνια αλλά ακόμα και σήμερα ο Μάης του 68 εξακολουθεί να εμπνέει, να διαιρεί, να γίνετε αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης και ιδεολογικής ζύμωσης, να προκαλεί θαυμασμό και έναυσμα για νέες διεκδικήσεις αλλά να προκαλεί αντιδράσεις και μανιώδης κριτικές. Αναμφισβήτητα αποτελεί ένα από τα κορυφαία γεγονότα του 20 αιώνα που έχει χαρακτηριστεί από πολλούς φιλοσόφους και διανοούμενους ως το σημαντικότερο επαναστατικό γεγονός του 20 αιώνα.

Ο Μάης του 68 αποτελεί μια πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική, σεξουαλική επανάσταση που έλαβε χώρα στη Γαλλία το 1968. Τα γεγονότα ξεκίνησαν ως μια σειρά κινητοποιήσεων από φοιτητές και μαθητές και στην συνέχεια επεκτάθηκαν περαιτέρω. Στους δρόμους των κινητοποιήσεων στην συνέχεια κατέβηκαν και οι εργαζόμενοι με συνεχόμενες πορείες και απεργιακές κινητοποιήσεις. Η κυβέρνηση του συντηρητικού Ντε Γκωλ αποφάσισε την βίαιη καταστολή και διάλυση της παλλαϊκής εξέγερσης πράγμα που όξυνε περαιτέρω τα γεγονότα. Έτσι και ενώ 10 εκατομμύρια Γάλλοι ήταν στους δρόμους(2/3 του εργατικού δυναμικού της χώρας) ο Γάλλος πρόεδρος αναγκάστηκε να διαλύσει την εθνοσυνέλευση και να προκηρύξει
εκλογές.

Η κυβέρνηση φάνηκε να βρίσκετε σε δυσχερή θέση. Όμως το επαναστατικό κύμα εξέπνευσε γρήγορα. Οι εργαζόμενοι ωθούμενοι από τα συνδικάτα τους γύρισαν πίσω στις δουλειές τους παρακινούμενοι από τα εργατικά συνδικάτα. Τον Ιούνιο το κόμμα του Ντε Γκωλ κέρδισε πανηγυρικά τις εκλογές. Τα όλα γεγονότα μπορεί να οδήγησαν φαινομενικά σε πολιτικό Βατερλό αλλά είχαν τεράστιες συνέπειες στο κοινωνικό οικοδόμημα της Γαλλίας που άφηνε πίσω του το συντηρητισμό και οδηγούσε την χώρα σε μια μεταμοντέρνα και πιο φιλελεύθερη κοινωνία.

Ας δούμε όμως αναλυτικά το χρονικό των γεγονότων:

Όλα ξεκίνησαν στις αρχές του 1968 στο Πανεπιστήμιο του Νάντερ που βρίσκετε κοντά στο Παρίσι. Οι σπουδαστές διαμαρτύρονταν για μια σειρά διαφορετικών κοινωνικών και όχι μόνο θεμάτων. Στις 2 Μαΐου και ενώ οι φοιτητές του Πανεπιστημίου του Νάντερ διαδήλωναν κατά του πόλεμου του Βιετνάμ η κυβέρνηση σε συνεργασία με τις αρχές του πανεπιστημίου αποφάσισε να κλείσει την Πανεπιστημιούπολη. Την επόμενη μέρα οι σπουδαστές του Πανεπιστημίου της Σορβόννης προχώρησαν σε κατάληψη και σε πορείες ενάντια στην πιθανή διαγραφή των φοιτητών του Νάντερ. Τις επόμενες μέρες στο πλευρό των φοιτητών στάθηκαν οι μαθητές και με διαδήλωση τους στην Αψίδα του Θριάμβου ζητούσαν το άνοιγμα το σχολών τους και την άρση όλων των κατηγοριών κατά των φοιτητών. Τα αιτήματα των φοιτητών όπως είναι φυσικό δεν έγιναν δεκτά.

Στις 10 Μαΐου οι διαδηλώσεις κορυφώνονται, έχουμε εκατοντάδες συλλήψεις και τραυματισμούς στις συμπλοκές με τους αστυνομικούς. Στις 13 Μαΐου- ημέρα που έχει κηρυχτεί ως μέρα γενικής απεργίας από τα εργατικά συνδικάτα, κατεβαίνουν στους δρόμους πάνω από 1 εκατομμύριο κόσμος. Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας αναγκάζετε να απελευθερώσει τους φυλακισμένους φοιτητές αναγγέλλει την επαναλειτουργία του Πανεπιστήμιου της Σορβόννης. Τις επόμενες μέρες ξεκινάνε απεργίες σε όλη την Γαλλία. Οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για τους χαμηλούς μισθούς και τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας. Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Renault ξεκινούν απεργιακές κινητοποιήσεις και σε ορισμένα περνούν την κατάσταση στα χέρια τους. Μέχρι τις 17 Μάιου 200.000 εργάτες απεργούν και πάνω από 50 εργοστάσια τελούν υπό κατάληψη. Τις επόμενες μέρες οι αριθμοί διογκώνονται. Φτάνουν 10 εκατομμύρια οι απεργοί, τα 2/3 του εργατικού δυναμικού της Γαλλίας απεργούν, παρουσιάζονται ελλείψεις σε τρόφιμα και καύσιμα. Στις 30 Μάιου εκατοντάδες διαδηλωτές βαδίζουν στους δρόμους του Παρισιού φωνάζοντας «Αντίο Ντε Γκωλ»

Την ίδια ώρα ο Γάλλος πρόεδρος αναζητεί λύση. Αναγκάζετε να κρυφτεί, ενώ παράλληλα συσκέπτεται με τους στρατηγούς για το τι πρόκειται να γίνει. Υπάρχει σχέδιο διαφυγής του από την χώρα. Βγαίνει στο ραδιόφωνο( η τηλεόραση απεργούσε) και ανακοινώνει την διάλυση της Εθνοσυνέλευσης και εκλογές για τις 23 Ιουνίου. Από εκείνη τη χρονική στιγμή και έπειτα το επαναστατικό αίσθημα των σπουδαστών και των εργαζομένων εξασθένισε. Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν βαθμιαία στις εργασίες τους.. Η κυβέρνηση κατάργησε διάφορες αριστερές οργανώσεις. Η αστυνομία επανέκτησε υπό τον έλεγχό της τη Σορβόννη στις 16 Ιουνίου, ενώ ο Ντε Γκωλ θριάμβευσε στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο και η κρίση έλαβε τέλος.

Ο Μάης του 68 δεν ήταν μια μεμονωμένη «γαλλική υπόθεση». Αντίθετα, υπήρξαν διαμαρτυρίες φοιτητών σε όλο τον κόσμο. Έχουμε διαμαρτυρίες φοιτητών στην ΗΠΑ και στο Μεξικό, στην Αργεντινή στην Ιταλία, στην Γερμανία και στο Βέλγιο και σε χώρες τις ανατολικής Ευρώπης. Οι αφορμές ήταν βέβαια διαφορετικές αλλά οι διεκδικήσεις πάνω κάτω οι ίδιες με τους φοιτητές να ζητάν ελευθερία των ατόμων και του λόγου, δημοκρατία, ειρήνη και κατάργηση των όποιων φυλετικών και εθνικών διαφορών. Στην Ελλάδα η χούντα των συνταγματαρχών δεν άφηνε πολλά περιθώρια συμπαράστασης του Ελληνικού λαού απέναντι στους εξεγερμένους Γάλλους. Η χούντα αρχικά προσπάθησε να αποσιωπήσει τα γεγονότα και στην συνέχεια χαρακτήρισε τις εξεγέρσεις των φοιτητών και των εργαζομένων ως κομμουνιστική συνωμοσία!

Ο Μάης του 68 αποτελεί αναμφισβήτητα ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα, που σημάδεψαν την εξέλιξη των Ευρωπαϊκών κοινωνιών. Πάρα τις οποίες αντιθέσεις εκφράζονται κατά καιρούς κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι εκείνη η εξέγερση των φοιτητών και των εργατών στη Γαλλία υπήρξε ένας ιστορικός σταθμός της πάλης για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη και συνέβαλε καθοριστικά στην επιτάχυνση της διαδικασίας ανανέωσης των δημοκρατικών κοινωνιών της Δύσης. Αν θέλαμε να δώσουμε ένα τελικό προσδιορισμό για τι είναι τελικά ο Μάης του 68 θα λέγαμε ότι ήταν πρώτα από όλα ένα φοιτητικό κίνημα που συντάραξε την Γαλλία αλλά και τον κόσμο όλο και οδήγησε στην μετέπειτα πτώση του στρατηγού Ντε Γκωλ αλλά κυρίως οδήγησε στην εκδημοκράτηση και απελευθέρωση των κοινωνιών της Δύσης.

Ο Μάης του 68 αποτελεί σημείο αναφοράς για όλους εμάς σήμερα. Οι φοιτητές είναι ακόμα σήμερα ακόμη ο μόνος επαναστατικός φορέας, η μόνη αξιόπιστη και αποτελεσματική ιστορική δύναμη, διότι είναι οι μόνοι που μπορούν να ονειρεύονται για τους άλλους. Επειδή όπως τότε «Απαγορεύεται το απαγορεύεται» έτσι και σήμερα οι νέοι εμπνέονται από τις ίδιες αξίες και αντιδρούν σε ότι πλήττει κατάφορα τα συμφέροντα τους. Οι αγώνες κατά του νόμου-πλαισίου και της αναθεώρησης του άρθρου 16 έδειξαν ότι οι φοιτητές όταν ξεσηκωθούν μπορούν να πετύχουν. Ο Μάης του 68 μας έμαθε κάτι ακόμα: «Να είμαστε ρεαλιστές, να ζητάμε το αδύνατο».

Γ.Σ