Το κύκνειο άσμα ενός ονείρου…

Είχα πει πολλά για τα όνειρα σε προηγούμενο post. Μπορώ να πω ακόμα περισσότερα...Τα μεγαλύτερα όνειρα μένουν απραγματοποίητα. Μένουν όνειρα....

Άλλα λέω, άλλα κάνω και άλλα σκέφτομαι Έχω πάρει τις αποφάσεις μου. Θα αλλάξω για εμένα. Δεν θα αλλάξω για κανέναν άλλο. Σε αυτή τη ζωή άλλωστε δεν ήρθαμε για να ευτυχίσουμε αλλά για να ζήσουμε...

Μπορείς να κάνεις ότι θέλεις. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν θέλω να γίνεις κοινωνός των ανησυχιών μου, της τρέλας της διαφορετικής μου προσέγγισης. Κοίτα απέναντι...Προχώρα μπροστά...Μην φοβάσαι, μην στεναχωριέσαι, γιατί άλλωστε; Ο καθένας είναι αυτό που είναι...Δεν σε κατηγορώ για τίποτα. Το ακούς;

Η αγάπη που μένει είναι η αγάπη που φεύγει. Μπορώ να γράψω και άλλα, πάρα πολλά άλλα. Αλλά με κατηγορούν ότι λέω όλο θεωρίες. Ίσως και να έχουν και δίκιο. Αυτό το κείμενο δεν μου αρέσει...Δεν είναι καλό. Δεν θέλω να μου πεις τίποτα...Η μήπως τελικά θέλω;

Το πήγα από την μία το ‘φερα από την άλλη αλλά απέτυχα. Δεν πειράζει θα ξαναπροσπαθήσω. Έτσι κι αλλιώς τώρα τι να σου πω τι να μου πεις και εσύ...

Από την μία θέλω να γράψω κάτι καλό από την άλλη φοβάμαι μήπως καταλάβουν οι σοφοί...

Πολύ κακό αυτό το κείμενο. Δεν μου βγαίνει. Και η βλακεία είναι το γράφω μέρες. Έχω σκίσει πολλά χαρτιά! Ίσως φταίει που δεν έχω θέμα. Λέω διάφορες σκέψεις αλλά δεν τις λέω καλά...

Φτάνει λοιπόν κακοποίησα το λόγο. Καιρός για κάτι καλό. Ο φίλος μου ο Κώστας έγραψε αυτό το γράμμα για να περιγράψει το δικό του όνειρο. Δεν τα κατάφερε ο φίλος μου ο Κώστας....

Το γράμμα το οποίο μου το έδωσε για να το δω σαν πιο «ειδικός» έλεγε περίπου τα εξής:

...Δεν είχα το θάρρος να σου μιλήσω, για αυτό σου γράφω. Φοβήθηκα. Βασικά επειδή είμαι μεγάλος εγωιστής δεν δέχτηκα την πιθανή απόρριψη. Την βέβαιη ίσως...Για αυτό σου γράφω, για να μάθεις πως νιώθω. Δεν θέλω τίποτα άλλο από εσένα. Απλά να μάθεις...Τίποτα άλλο. Μην μου στείλει μήνυμα. Μην μου πεις αν ποτέ με ξαναδείς τίποτα .Ξέρω...Απλά να ξέρεις ότι το σύμπαν δεν συνωμοτεί όταν θέλεις κάτι πολύ.

Είσαι η πιο ωραία που έχω δει. Είσαι αυτή που μ’ ρεύσει. Είσαι μοναδική. Περπατάς και λάμπεις. Τα πάντα πάνω σου είναι τέλεια. Από τα ρούχα σου μέχρι τα κοσμήματα τα σου. Και τα μάτια σου. Αχ αυτά τα μάτια σου... Με τρελαίνουν. Η ανάσα σου, όταν τη νιώθω στο πρόσωπο μου με κάνει να εξοστρακίζομαι από το κόσμο αυτό. Τα χείλη σου με προκαλούν και εγώ ανήμπορος κάθομαι και κοιτάζω. Κάθομαι και σκέφτομαι. Γιατί; Γιατί η ζωή να είναι άδικη; Γιατί τι έχω κάνει;

Ίσως έχεις δίκιο που πήρες αποστάσεις. Δεν είμαι σαν τους άλλους. Έχω τις δικές μου ιδέες. Την δική μου τρελή νοοτροπία. Τα δικά μου θέλω. Υπάρχουν πιο ωραίοι. Πιο έξυπνοι. Πιο καλοί. Πήγαινε και βρες τους. Εγώ θα είμαι μια μικρή ανάμνηση. Έτσι για να χεις κάτι να συζητάς με τις φίλες σου...

Τα πράγματα δεν πήγαν έτσι όπως τα σχεδίασα. Τέλος πάντων...Θα μείνω εδώ να σε σκέφτομαι για λίγο ακόμα. Μέχρι να έρθει η δική μου πριγκίπισσα. Το ξέρω ότι δεν ήμουν ο δικός σου πρίγκιπας. Αλλά η ζωή δεν είναι παραμύθι. Αύριο θα ξυπνήσω και θα σε ξεχάσω...Δεν μπορώ να φανταστώ διαφορετικό τέλος από αυτό. Σοφία σ’ αγαπώ.

Αυτά έγραψε ο φίλος μου ο Κώστας...Αλλά δυστυχώς απέτυχε γιατί η Σοφία δεν του είπε ποτέ ότι αυτές οι 262 λέξεις ήταν η πιο ωραίες που είχε διαβάσει όπως είχε πει σε έναν γνωστό μια κοπέλα που είχε δεχτεί κάτι ανάλογο...

Μπράβο Κώστα! Σε παραδέχομαι...Είχα γράψει και εγώ κάτι κάποτε. Παρόμοιο. Ίσως πιο ωραίο. Πιο μεγάλο...Η τύχη του; Σιγά μην σας πω...

Υ.Γ και ένα τραγουδάκι μόνο με τέρμα τα ηχεία ...

Πάμε παιδιά, για κάποιον ή για κάποια που θέλετε να θυμάστε...

Και άλλο ένα videaki επειδή αρμόζει εδώ



Όσα η αγάπη ονειρεύεται τ' αφήνει όνειρα η ζωή μα όποιος στ' αλήθεια ερωτεύεται
κάνει τον πόνο προσευχή βαρκούλα κάνει το φιλί και ξενιτεύεται...