Μήπως πρέπει να αφήσουμε τον φραπέ από το χέρι και να πιάσουμε κανένα ζευγάρι;

Ποιος φταίει;

Αυτή η ερώτηση βασανίζει τους Έλληνες τον τελευταίο καιρό...Οι περισσότεροι δεν το πολυσκέφτονται. Οι πολιτικοί απαντούν. Κλασσικά πράγματα. Σε αυτή την χώρα πάντα φταίει κάποιος άλλος εκτός από τους ίδιους μας τους εαυτούς.Ποιος φταίει που η Ελλάδα παράγει λιγότερα από όσα καταναλώνει; Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι λένε...Ναι το ίδιο συμβαίνει από την σύσταση του Ελληνικού κράτους...Μην σας πω και από πιο πριν...

Όμως για σκεφτείτε το εξής και για βάλτε με το μυαλό σας την εξής εικόνα: Του νεοέλληνα με τον φραπέ στο χέρι να περιφέρεται από εδώ και απο κει, να ανακατεύει συνέχεια με το καλαμάκι τον καφέ του.

Αντίθετα,50-60 χρόνια πριν τον παππού του νεοέλληνα με ένα ζευγάρι να οργώνει τις πλαγιές και τις ρεματιές για να παράξει λίγο στάρι για να φάει για να ζήσει αλλά και με σκοπό να το πουλήσει και να βγάλει λίγα λεφτουδάκια...

Τι μεσολάβησε και άλλαξε τόσο η κατάσταση; Τι μεσολάβησε και τα παλικάρια δεν δουλεύουν πια στις οικοδομές και στα κτήματα και ξημεροβραδιάζονται στις καφετέριες;

Σίγουρα δεν νομίζω να είναι η ανακάλυψη του φραπέ το 1957 στην Θεσσαλονίκη...

Μεσολάβησαν πάρα πολλά που όλοι ξέρουμε ποια είναι. Μάθαμε αλλιώς. Οι αξίες πήγαν περίπατο, οι συνήθειες άλλαξαν, η περηφάνια έπαψε να υφίσταται σαν όρος και θυσιάστηκε για μια θέση στο Δημόσιο. Δεν υπάρχουν πια ζευγάρια, οι ρεματιές μένουν χέρσες, τα κανονικά κτήματα επίσης μαραζώνουν, στις οικοδομές δουλεύουν μόνο αλλοδαποί αλλά ο φραπέ(ς) έχει γίνει επιστήμη...

Δεν θα αρχίσω να λέω τις κλασσικές τραγικότητες. Το θέμα είναι ότι ο Έλληνας των προηγούμενων δεκαετιών είχε μάθει παρά τις αντίξοες συνθήκες να βασίζεται στον εαυτό του. Ο τωρινός Έλληνας παρά τις ευνοϊκές συνθήκες έχει μάθει να βασίζεται στους άλλους. Δείτε γύρω σας. Δείτε τους πολιτικούς που εμείς ψηφίζουμε και θα καταλάβετε. Στους άλλους ρίχνουμε το φταίξιμο. Λέει ο Δελμούζος (χρησιμοποιώ αυτό το κείμενο 200 φορά) :

[...]Τέτοιο ιδανικό βγαλμένο μέσα από το ελληνικό χώμα και την ιστορία του λαού του είναι ο ανθρωπισμός. Ανθρωπισμός θα ειπεί να πλάθομε ανθρώπους με γερό και ωραίο σώμα, με καθαρό στοχαστικό νου, με δυνατή θέληση και σεβασμό και αγάπη στους συνανθρώπους των. Ανοιχτομάτες που είναι σε θέση να κρίνουν οι ίδιοι υπεύθυνα όσα προβλήματα του παρουσιάζει η ατομική και ομαδική ζωή τους, χωρίς να παρασύρονται σαν άβουλη αγέλη από τον πρώτο δυνατό δημαγωγό της ημέρας. Ανθρώπους ικανούς να εξασφαλίζουν οι ίδιοι με την προσωπική τους εργασία τους υλικούς όρους της ζωής των , όσοι χρειάζονται για να κρατιέται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια , να καταφάσκουν ελεύθερα τις δεσμεύσεις που επιβάλλει η ομαλή συμβίωση με τους συνανθρώπους των και η προκοπή τους. Ικανούς να οργανώσουν τη ζωή της λαϊκής ολότητας όπου ανήκουν έτσι , που και τα άτομα και η ολότητα να προκόβουν και να καλυτερεύουν όλο και περισσότερο το επίπεδο της υλικής πνευματικής των ζωής. Για να την προκοπή της να μη ρίχνουν την ευθύνη σε άλλους ή και στην τύχη, παρά να νιώθουν τον εαυτό τους όχι μόνο συνυπεύθυνο με τους φυσικούς ηγέτες αλλά και ως τον κυρίως υπεύθυνο . να βάζουν γι’ αυτή κάθε δυνατή προσπάθεια δίνοντας οι ίδιοι την κατεύθυνση και υπερνικώντας εσωτερικές και εξωτερικές αντίθετες δυνάμεις , και να είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν για’ αυτήν όχι μόνο την ησυχία και τη βολή του παρά στην ανάγκη και τη ζωή τους την ίδια. Ανθρώπους δηλαδή που έχουν υψωθεί από το ζωικό στο ανθρώπινο επίπεδο που έχουν δουλέψει μέσα τους όσο γίνεται το ανθρώπινο βάθος και που πραγματικά ελεύθεροι στέκουν στη μοίρα τους.[...]

To sum up, που λένε και οι "φίλοι" μας οι Αμερικάνοι, μήπως θα πρέπει να πάρουμε μπροστά, να σταματήσουμε να τα περιμένουμε όλα από το κράτος, να πετάξουμε τον Φραπέ από το χέρι, να ξαναμπούμε μέσα στο νταμάρι και να ξαναπιάσουμε το ζευγάρι;

Πρέπει λέω εγώ. Για να ξεκινήσουν αυτά τα τραγούδια να ξαναέχουν νόημα. Γίνηκε η ώρα λοιπόν:

Και επειδή άλλο είναι το νόημα του τραγουδιού όπως λέει και ο Βάρναλης

Μὴ χτυπᾷς τὸν ἀδερφό σου-
τὸν ἀφέντη τὸν κουφό σου!
Καὶ στὸν ἵδρο τὸ δικὸ
γίνε σὺ τ᾿ ἀφεντικό.

Αλλά για να κοκκινίσει η πλάση και για να γίνουμε εμείς τα αφεντικά πρέπει να ιδρώσουμε πρώτα...Με το ανακάτεμα του φραπέ δεν ίδρωσε ποτέ κανείς....Καλή δουλειά λοιπόν! Έχουμε να ανοικοδομήσουμε την Ελλάδα...