Ο Φορτίνο Σαμάνο...

Μπορεί ένα τραγούδι να σου φτιάξει την διάθεση και να σε συγκινήσει ταυτόχρονα; Μπορεί να σε κάνει να ταξιδέψεις ενώ είσαι ακόμα εδώ;

Άκουσα πριν λίγο αυτό το τραγούδι από τον καινούργιο δίσκο του Θανάση Παπακωνσταντίνου στο ραδιόφωνο, και από τότε το έχω ακούσει πάρα πολλές φορές...Είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό! Είναι από τα καλύτερα τραγούδια ever! Είναι εκπληκτικό! Φεύγω και πάω να αγοράσω το cd…

Πάμε πρώτα τους στίχους...

Στίχοι: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Μουσική: Παπακωνσταντίνου Θανάσης
Ερμηνευτές: Σαββόπουλος Διονύσης, Παπακωνσταντίνου Θανάσης (Ντουέτο )

Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει και σκέφτεται:
«Είμ' ό,τι δεν έζησα. Είμαι η βροχή που θα 'ρθει
να δροσίσει άγνωστων γυναικών το κορμί.
Βράδυ, στα κρεβάτια τους, θα στενάζουν ξαναμμένες:
«Ποιος Σαμάνος έφερε τούτη τη βροχή;»

Ο στρατιώτης με τ' όπλο σημαδεύει και σκέφτεται:
«Με μια κίνηση απλή θα του κλέψω ό,τι έχει ζήσει.
Είμαι ένας μικρός θεός, είμ' ένα στοιχειό.
Πάνω από το αίμα του, αύριο εδώ, την ίδια ώρα,
ερπετά θα σέρνονται, όπως κάνω κι εγώ».

Το τελευταίο τσιγάρο κι εκείνο σκέφτεται:
«Θα γίνω γέλιο να κρυφτώ σε παιδιά που ξεφαντώνουν.
Ο καιρός θα χάνεται, ώσπου κάποιο απ' αυτά
θα φωνάξει liberta! Kι όπως θα κοιτάει τις κάννες,
θα βρεθώ στα χείλη του σαν τσιγάρο ξανά».

Πάμε τώρα το videaki….


Η ιστορία έχει ως εξής. Ο Θανάσης βλέπει μια σειρά από φωτογραφίες οι οποίες θεωρούνται οι κορυφαίες του φωτορεπορτάζ. Θεωρεί την πιο πάνω φωτογραφία υπερτιμημένη...Μετά όμως διαβάζει την λεζάντα που λέει «Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει το τελευταίο τσιγάρο πριν από την εκτέλεσή του. Βλέπουμε, σημείωνε ο βραζιλιάνος φωτογράφος Σαλγκάδο(ο οποίος πρόσθεσε την λεζάντα κάποια χρόνια πριν), έναν άνθρωπο σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον θάνατο». .
O εικονιζόμενος είναι ένας Μεξικανός υπολοχαγός του Εμιλιάνο Ζαπάτα, που εκτελέστηκε το 1917 από τον ομοσπονδιακό στρατό. Δευτερόλεπτα πριν την εκτέλεσή του ζήτησε ένα τσιγάρο και πόζαρε ακουμπισμένος σε ένα πέτρινο τοίχο, χαμογελώντας άφοβα στο φακό του Agustin Victor-Casasola. Δεν ξέρουμε τίποτα για τον Σαμάνο. Το μόνο που έχουμε είναι η φωτογραφία του. Τον καιρό εκείνο ο Εμιλιάνο Ζαπάτα είχε κηρύξει επανάσταση ενάντια στον πρόεδρο του Μεξικό, Ντίαζ. Κατάφερε, από τις λίγες ιστορικές γνώσεις που έχω, κάποια πράγματα. Αυτό που δεν ξέρω είναι, αν κατάφερε αυτό που κατάφερε ο Σαμάνο, χωρίς όπλα, χωρίς λόγια, μόνο με μια φωτογραφία...



Η πιο πάνω φωτογραφία εμπνέει τον Θανάση και αρχίζει και πλάθει την δικιά του πολύ ωραία ιστορία. Βάζει στο ρόλο του πρωταγωνιστή τρία πρόσωπα. Τον Φορτίνο Σαμάνο, το στρατιώτη, και το τσιγάρο του Σαμάνο. Το αποτέλεσμα ένα εκπληκτικό τραγούδι. Ακολουθούν και άλλα. Όλα αυτά γίνονται ένας δίσκος...
Στο τέλος φτάνει να δώσει στο δίσκο του το όνομα «Σαμάνος»

Αναμφισβήτητα ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι από τους λίγους αυθεντικούς και συνάμα τόσο ταλαντούχους τραγουδοποιούς της εποχής μας. Κάθε του τραγούδι σε κάνει να ταξιδέψεις και να ονειρευτείς που εν τέλει αυτό είναι το νόημα της μουσικής κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ο Θανάσης έχει καταξιωθεί τα τελευταία χρόνια όχι μόνο στα μάτια των συναδέλφων του και στο χώρου της μουσικής αλλά κυρίως στο κοινό. Σε αυτό βέβαια έχει συμβάλει και η στάση που κρατάει απέναντι στον κόσμο. Με απλότητα και δίχως ίχνος μεγαλοϊδεατισμού δέχεται τα μηνύματα των θαυμαστών του. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή ήταν η πρώτη συμμετοχή του Διονύση Σαββόπουλου ως κύριου ερμηνευτή σε δίσκό άλλου καλλιτέχνη, πράγμα που καταδεικνύει ακόμα περισσότερο το μεγαλείο αυτού του καλλιτέχνη που λέγεται Θανάσης Παπακωνσταντίνου...


Η απαλή μελωδία, η φωνή του Διονύση Σαββόπουλου, η εύστροφη συμμετοχή του Θανάση στο τραγούδι κάνουν το τραγούδι όχι μόνο άξιο προσοχής αλλά ένα ερέθισμα μου τείνει να σε κάνει να αλλάξεις τρόπο ζωής. Δεν ξέρω, αυτό το τραγούδι με συγκίνησε... Μου άρεσε πολύ.... Ίσως να φταίει το γεγονός ότι στίχοι με το έντονο ιδεολογικό-πολιτικό υπόβαθρο αποτελούν έναν ύμνο στην ελευθερία και τη ζωή...Ίσως πάλι να φταίει το γεγονός ότι βάζω τον εαυτό μου στην θέση του Σαμάνο...