Είναι το τίμημα και πάντα θα παλέυω...

Έχω καιρό να γράψω στο blog…Έγιναν πολλά τον τελευταίο καιρό. Πολλές θεωρίες επιβεβαιώθηκαν, κάποια ευτυχώς διαψεύσθηκε και μία άλλη πραγματοποιήθηκε γρηγορότερα από ότι είχε αρχικά προβλεφτεί.. Μένει μια τελευταία αλλά έχουμε πολύ καιρό ακόμα...

Και μέσα στις θεωρίες και τα μεγάλα λόγια έχουμε και τις πράξεις που πολλές φορές γίνονται γιατί πρέπει να γίνουν, γιατί έτσι είναι το πεπρωμένο...

Κάποιοι καταλαβαίνουν σε αυτό το blog. Κάποιοι πάλι όχι. Κάποιοι νομίζουν ότι κατάλαβαν. Και κάποιοι έχασαν την ευκαιρία να καταλάβουν. Δεν με νοιάζει ξέρεις...

Λοιπόν, φοιτητικές εκλογές. Κερδίσαμε...Οι δεξιοί πήγαν σπίτια τους. Υπάρχει μία Α λογική σε αυτό το Πανεπιστήμιο...Υπάρχουν και πολλοί παράλογοι όμως. Σαν και εμένα. Θεωρώ πως είναι ώρα να πηγαίνω γιατί κουράστηκα σήμερα, χτες, αύριο και πρέπει να φύγω...




Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα
φεύγω, τώρα φεύγω
Κι όλο με μιας ο ρυθμός της γης γίνεται ίλιγγος,
ο χρόνος εξαφανίζεται, η στιγμή στροβιλίζεται,
γίνεται, αιωνιότητα... Μανιφέστο... Φύγαμε...
Είναι οι στιγμές που βρίσκω την δύναμη να σβήσω
το παρελθόν μου κι απ το τίποτα να αρχίσω
που το μηδέν φαντάζει λύτρωση και πίσω
δεν γυρίζω το παρόν αγγίζω έτοιμος να ζήσω
Κάθε στιγμή λες και το μέλλον ζωγραφίζω
με θαρραλέες πινελιές λευκό το χρωματίζω
βαθιές αιρέσεις μέσ΄τον χρόνο αφορίζω
στο δόγμα του καιρού ενάντια θα αποφασίζω
Εγώ για μένα καταργώ τα φρένα
φεύγω για τα ξένα με δυο λούπες, ένα σάμπλερ, μια βαλίτσα και τη πένα
χωρίς εσένα χωρίς κανέναν, μόνο ένα σκοπό,
να μην έχω δεδομένα σύνορα, αναμνήσεις, ερμηνείες,
ένας σάτυρος νομάς που τον στοιχειώνουν νύχτες κρύες
Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω
κι αφού οδεύω προς το φώς ελεύθερος θα ταξιδεύω
Τώρα φεύγω...
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου,
φεύγω - φεύγω, φεύγω
Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω,
τώρα φεύγω - Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια,
φεύγω - φεύγω, φεύγω
Θα οδεύω προς το φως θα τα ταξιδεύω,
τώρα φεύγω - Φεύγω, τώρα φεύγω
Δεν ελπίζω τίποτα Δεν φοβάμαι τίποτα Είμαι λεφτερος
Τώρα τους κύκλους της συνήθειας πρέπει να σπάσω
είναι δεσμά παλιά και πιέζω να ξεχάσω
ότι με βάφτισε οπαδό του χτες και ας χάσω
ας χαθώ για να χορτάσω τη πορεία όπου και αν φτάσω
Είναι η ρουτίνα και η αδράνεια εχθροί μου
είναι το βλέμμα που δειλιάζει φυλακή μου
είναι το θράσος στην παράδοση αρχή μου
είναι ότι μετάνιωσα που δεν δοκίμασα ήταν πληγή δυνατή δύραχη στη ψυχή μου
Μα έχε γνώση πως με μια απόφαση μου
ξημερώνει πρώτη μέρα της υπόλοιπης ζωής μου
που ελπίδα τρέφει τη κάθε επιλογή μου
και αγναντεύω τον πλανήτη σαν να είναι όλη η γη δική μου
Και είναι η στιγμή μου στα χέρια μου την έχω
η μόνη ανάμνηση που θέλω για να αντέχω
τώρα στο αύριο στο σύμπαν πια πιστεύω
τη συνείδηση γιατρεύω από τον λαβύρινθο του χρόνου
Τώρα φεύγω...
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου,
φεύγω - φεύγω, φεύγω
Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω,
τώρα φεύγω - Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια,
φεύγω - φεύγω, φεύγω
Θα οδεύω προς το φως θα τα ταξιδεύω,
τώρα φεύγω - Φεύγω, τώρα φεύγω
Είναι το τίμημα και πάντα θα παλεύω,
τώρα φεύγω, φεύγω...Τώρα φεύγω, φεύγω...

Ξέρω ότι 2 μυαλά είναι καλύτερα από ένα όπως ξέρω ότι πολύ δύσκολα θα αποκρυπτογραφήσει κανείς τα λόγια μου.Ο Stereo-Mike τα σπάει...
Αυτό το τραγούδι γράφτηκε για μένα...

Άντε γεια αλάνια...